Kazimierz Zawadzki (1906–1982)


Kazimierz Zawadzki, który przyszedł na świat w 1906 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskim życiu publicznym. W ciągu swojej kariery pełnił liczne funkcje, wśród których szczególne miejsce zajmują jego działania jako sędzia oraz polityk. Zawadzki zasiadał w Sejmie PRL w okresie II kadencji od 1957 do 1961 roku, wykazując się aktywnością społeczną i polityczną.

W latach 1959–1971 sprawował również urząd wiceministra sprawiedliwości, co pozwoliło mu brać udział w reformach prawnych i legislacyjnych wpływających na sytuację w Polsce. Jego działalność na tym polu miała istotne znaczenie dla rozwoju systemu prawnego w kraju. Kazimierz Zawadzki zmarł 3 października 1982 roku w swojej rodzinnej Warszawie.

Życiorys

Kazimierz Zawadzki, będący postacią znaczącą w historii Polski, ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po odbyciu aplikacji w Sądzie Okręgowym w Warszawie, z powodzeniem zaliczył egzamin sędziowski, co otworzyło przed nim drogę do kariery sędziowskiej. Rozpoczął pracę jako asesor w sądach grodzkich na Podlasiu, w tym w Białymstoku, Bielsku i Białowieży, gdzie poza pełnieniem tego urzędu, współorganizował Dom Ludowy Robotników Leśnych. W 1937 roku został przeniesiony do Białegostoku i do momentu wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję kierownika Sądu Grodzkiego.

W roku 1939, w czasie wojny obronnej Polski, podjął walkę na Podlasiu, co skończyło się jego dostaniem do niewoli w Oflagu I A w Prusach Wschodnich. Po wojnie, w 1944 roku, brał udział w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu działań wojennych, w 1945 roku osiedlił się na Mazowszu, gdzie pracował w Hipotece w Grodzisku oraz w Kontroli Biur Komorników w Warszawie.

Kazimierz Zawadzki piastował wiele istotnych ról, m.in. był sędzią oraz prezesem Sądu Okręgowego w Sosnowcu, pełnił rolę przewodniczącego wydziału w Sądzie Apelacyjnym w Rzeszowie, a później w Wojewódzkim w Zielonej Górze. Od 1958 roku kontynuował swoją karierę w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie. W 1956 roku został wybrany na posła z ramienia Stronnictwa Demokratycznego w okręgu Sosnowiec, gdzie zasiadał w Komisji Mandatowo-Regulaminowej (jako wiceprzewodniczący) oraz w Komisji Wymiaru Sprawiedliwości.

Jego zaangażowanie w działalność polityczną obejmowało również funkcję sekretarza Klubu Poselskiego SD, a przez wiele lat był przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu SD w Katowicach oraz wiceprzewodniczącym w Rzeszowie i Warszawie. Działał również jako wiceprzewodniczący Stołecznego Komitetu SD oraz przewodniczący Dzielnicowego Komitetu SD w Warszawie – Śródmieściu. W latach 1962-1966 zasiadał w Centralnym Komitecie SD, a w latach 1958-1962 był członkiem Prezydium Centralnego Komitetu oraz wiceprzewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej.

W lipcu 1959 roku, Kazimierz Zawadzki został mianowany podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, a swoją pracę kontynuował także po odejściu z Sejmu, aż do lutego 1971 roku. W trakcie swojej kariery był wielokrotnie odznaczany, między innymi Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Ponadto, otrzymał złotą odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy” i był uznawany za zasłużonego członka SD.

Kazimierz Zawadzki zmarł w 1982 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 168-2-7). Jego żoną była Maria, która zmarła w 1997 roku.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: EDMUND SIENNICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
  2. Kazimierz Zawadzki. U starego Wróbla. „Stolica”, s. 16, Nr 9 (1513) z 05.12.1970 r.

Oceń: Kazimierz Zawadzki (1906–1982)

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:8