Jan Szmelter

Po ukończeniu studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej w 1946 roku, otrzymał dyplom magistra inżyniera. W 1950 roku uzyskał tytuł doktora, a jego kariera w Politechnice rozpoczęła się w 1948 roku, kiedy był zatrudniony w Katedrze Wytrzymałości Materiałów. Już od 1953 roku pełnił role kierownicze w Katedrze Mechaniki Technicznej na Wydziale Włókienniczym. W 1954 roku zdobył tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1965 roku profesora zwyczajnego.

W latach 1952–1953 oraz 1962–1964 pełnił także funkcję dziekana Wydziału Włókienniczego PŁ. Jego badania koncentrowały się na mechanice teoretycznej i stosowanej, ze szczególnym uwzględnieniem metod numerycznych, które miały istotne zastosowania w różnych problemach technicznych.

Autor wielu publikacji naukowych, Jan Szmelter napisał około 50 artykułów w recenzowanych czasopismach oraz 20 monografii i podręczników. Wśród najważniejszych jego prac można wymienić publikacje dotyczące programów metod elementów skończonych oraz wykorzystania metod komputerowych w mechanice. Co więcej, był promotorem licznych prac doktorskich, angażując się w proces kształcenia nowych pokoleń inżynierów.

Jan Szmelter był również twórcą polskiej szkoły obliczeń, co oznacza, że przyczynił się do rozwoju obliczeń z wykorzystaniem elektronicznych maszyn cyfrowych oraz zorganizował ośrodek obliczeniowy w Katedrze Mechaniki Technicznej Politechniki Łódzkiej — pierwszy taki ośrodek w Łodzi i jeden z pierwszych w całym kraju.

W późniejszych latach, od 1966 do 1978, Szmelter pracował w Wojskowej Akademii Technicznej jako kierownik Katedry Mechaniki Technicznej i Wytrzymałości Materiałów. W tym czasie kontynuował swoje badania nad zastosowaniem metod numerycznych, tworząc system komputerowy WAT–KM, który umożliwiał pionierskie obliczenia wytrzymałościowe dla różnych konstrukcji, nie tylko w przemyśle, ale i w budownictwie, górnictwie oraz wojsku.

Jan Szmelter nie tylko aktywnie działał w środowisku akademickim, ale także w licznych organizacjach naukowych. Był członkiem Komitetu Mechaniki PAN, Komitetu Budowy Maszyn PAN oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Jako członek założyciel tego ostatniego przez cztery kadencje przewodniczył Oddziałowi Łódzkiemu.

W uznaniu swoich zasług w dziedzinie edukacji oraz nauki, został uhonorowany tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL”. Oprócz tego, odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalami „Za zasługi dla obronności kraju” i Złotą Odznaką PTTK „Przyjaciel Młodzieży”. W 1964 roku, za wkład w rozwój miasta Łodzi, otrzymał także Honorową Odznakę Miasta Łodzi.