Eugeniusz Fulde

---

Życiorys

Eugeniusz Fulde, uzdolniony artysta, swoją edukację aktorską zakończył w 1934 roku, uzyskując dyplom na Wydziale Sztuki Aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. W 1935 roku zastała go służba wojskowa, którą odbywał w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty, wchodząc w skład 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty stacjonującego w Brześciu. Przed wybuchem II wojny światowej miał okazję występować na różnych scenach teatralnych, takich jak te w Warszawie, Sosnowcu i Kaliszu.

Po zakończeniu wojny, Eugeniusz Fulde przez wiele lat współpracował z krakowskimi teatrami. Jego kariera związana była z Starym Teatrem (1945–1946), a później z Miejskimi Teatrami Dramatycznymi w Krakowie (1946–1954) oraz Teatrem im. Juliusza Słowackiego (1954–1978). W latach 1949–1955 jego talent docenił również krakowski środowisko akademickie, gdzie pracował jako wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej, obecnie znanej jako Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego. W pierwszych latach swojej pracy w tej uczelni pełnił również rolę dyrektora (1949–1950).

Fulde pełnił również inne istotne funkcje na uczelni: był kierownikiem Oddziału Lalkarskiego w latach 1954–1959, dziekanem Wydziału Aktorskiego (1960–1968) oraz rektorem PWST między 1968 a 1972 rokiem. Po zakończeniu swojej pracy akademickiej przeszedł na emeryturę w 1978 roku.

Eugeniusz Fulde miał również okazję występować w Teatrze Telewizji, w takim projektach jak: Barbarzyńcy – Sceny z miasta powiatowego w reżyserii Lidii Zamkow, gdzie zagrał rolę Wasylija Riedozubowa w 1971 roku, w Kruki Henry’ego Becque’a w reżyserii Józefa Słotwińskiego jako Teissier (1973), w Płatonow Antona Czechowa w reżyserii Bogdana Hussakowskiego jako Trylecki (1976) oraz w sztuce Niebezpiecznie panie Mochnacki Jerzego Mikke, gdzie w reżyserii Jerzego Krasowskiego zagrał komisarza policji w 1980 roku.

Po swojej śmierci, Eugeniusz Fulde spoczął w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze LXIX pas A-II-6, co podkreśla jego znaczenie i wpływ na polską kulturę oraz sztukę teatralną.

Filmografia

Eugeniusz Fulde ma na swoim koncie ciekawą filmografię, która obejmuje różnorodne role. Wśród najważniejszych osiągnięć znajdują się:

• Cień (1956) – pijak,
• Milczące ślady (1961),
• Najważniejszy dzień życia (1974) – „Sokrates”, dyrektor liceum (odc. 6. Broda).

Ordery i odznaczenia

Eugeniusz Fulde był osobą, która zdobyła szereg prestiżowych odznaczeń, odzwierciedlających jego wkład w życie społeczne oraz patriotyczne. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie są następujące:

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1964 roku,
• złoty krzyż zasługi, przyznany 22 lipca 1952 roku,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, który otrzymał 28 stycznia 1955 roku.

Nagrody

Eugeniusz Fulde zdobył uznanie w formie wielu prestiżowych nagród, które doceniły jego znaczące osiągnięcia artystyczne i wkład w polski teatr. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Nagroda Miasta Krakowa za całokształt osiągnięć artystycznych na scenach krakowskich w 1961,
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia przyznana za całokształt pracy aktorskiej, ze szczególnym uwzględnieniem ról Galileusza w „Życiu Galileusza”, Marco w „Widoku z mostu” oraz Daubmanna w „Przygodzie z Vaterlandem” w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1963,
• Nagroda na IV Wrocławskim Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za rolę Daubmanna w spektaklu „Przygoda z Vaterlandem” Leona Kruczkowskiego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1963,
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za całokształt osiągnięć w pracy artystycznej oraz pedagogicznej w 1966.

---

Oceń: Eugeniusz Fulde

---