Ireneusz Dobrowolski

---

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Ireneusz Dobrowolski przychodzi na świat w Warszawie, dorastając w rodzinie z bogatą tradycją patriotyczną, która miała znaczący wpływ na jego życie oraz wybory zawodowe. Jego ojciec, Leszek Dobrowolski, znany jako „Wrzos”, był powstańcem warszawskim, który walczył heroicznie na Starym Mieście. Dodatkowo, Ireneusz jest stryjecznym bratankiem Stanisława Ryszarda Dobrowolskiego, twórcy słów hymnu Warszawskie Dzieci, który opisał wspólnego przodka Jakuba Jasińskiego w swojej publikacji.

Po ukończeniu XXVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Warszawie, postanawia podjąć studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze w warszawskiej PWST, obecnie znanej jako Akademia Teatralna. Jego talent i ambicja doprowadziły go do stypendium Ministra Kultury na studiach reżyserskich, które podejmuje w renomowanych instytucjach takich jak moskiewski GiTiS oraz kijowski KGITiK.

Doświadczenie zawodowe

W 1989 roku Dobrowolski podejmuje pierwsze kroki zawodowe w Teatrze Telewizji TVP, gdzie z powodzeniem zdaje egzamin aplikancki, reżyserując film dokumentalny zatytułowany Teatr i polityka. Dziady 1968. Już w 1991 roku, zyskuje niezależność jako producent, tworząc kolejne filmy, z których jednym z najbardziej przełomowych osiągnięć była korporacyjna reklama PZU, realizowana we współpracy z Pawłem Edelmana jako operatorem.

W 1996 roku nawiązuje współpracę z Canal+ Polska, a pod koniec 1997 roku obejmuje stanowisko szefa artystycznego tej stacji. Dobrowolski zdobył także doświadczenie jako konsultant artystyczny w TVN oraz dyrektor artystyczny Tele5 w firmie Fincast – Polcast.

Jego kariera zyskała nowy wymiar dzięki realizacji wybitnego filmu dokumentalnego Portrecista, opowiadającego historię Wilhelma Brasse, znanego z Auschwitz, którego życie i prace uwiecznione zostały w filmie. Wilhelm Brasse stał się nie tylko twórcą znanych ikon zagłady, ale również przedstawił tragiczny los dziewczynki z Zamojszczyzny, Czesi Kwoki, której historia poruszyła serca wielu artystów, w tym Mariny Amaral, inspirując do twórczości artystycznej.

Kolejnym istotnym projektem w jego dorobku był film fabularny Sierpniowe niebo. 63 dni chwały, który, mimo mieszanych recenzji krytyków, zyskał status kultowego wśród publiczności. Istotne miejsce w polskim kinie zajmuje także jego film, którego fanpage w ciągu sześciu lat od premiery zgromadził imponującą liczbę 320 tysięcy fanów, co czyni go najczęściej śledzonym polskim filmem. Klipy muzyczne, takie jak Sierpniowe niebo i 63 dni chwały, zdobyły łącznie ponad 9 milionów odsłon na YouTube.

W niedalekiej przyszłości Dobrowolski ma w planach zrealizowanie produkcji filmowej The Portraitist, będącej polsko-amerykańską koprodukcją, która na nowo przybliży historię Wilhelma Brasse, pokazując jego niezwykłą rolę w historii. Jego wkład w sztukę filmową i tematykę historyczną pozostaje nieoceniony i inspirujący dla wielu twórców oraz widzów.

Filmografia

Film

Ireneusz Dobrowolski jest uznawanym scenarzystą i reżyserem, a jego dorobek artystyczny obejmuje szereg znaczących projektów filmowych. Wśród najważniejszych prac znajdują się:

• „Książę” – impresja filmowa, autorstwo w 1985 roku,
• „Racja teatru” – dokument o Irenie Byrskiej, współautorstwo z 1989 roku,
• „Znajomek z Fiesole” – Teatr Telewizji, asystent reżysera, 1990,
• „Polonez” – Teatr Telewizji, asystent reżysera, 1990,
• „Pułapka” – Teatr Telewizji, asystent reżysera, 1990,
• „Becket czyli honor Boga” – Teatr Telewizji, asystent reżysera, 1990,
• „Hubner” – dokument o Zygmuncie Hubnerze, współautorstwo, 1990,
• „W naszym domu” – Teatr Telewizji, producent, 1991,
• „Pan Cogito” – Teatr Telewizji, producent, 1991,
• „Teatralna ballada” – Teatr TV, producent, 1992,
• „Teatr i polityka. Dziady 1968” – scenarzysta i reżyser, 1992,
• „Teatr w telewizji” – dokument o początkach gatunku, współautor i narrator, 1992,
• „Tajemnice służewskiego wzgórza” – reżyser i producent, 1993,
• „Tajemnice Gór Sowich” – współreżyser i producent, 1993,
• „Gdzie jest Smolna” – współreżyser i producent, 1993,
• „Intruz” – Teatr Telewizji, producent, 1993,
• „Marmur” – Teatr Telewizji, producent, 1993,
• „Ket Puzyna” – dokument o Konstantym Puzynie, reżyser i producent, 1993,
• „Profesor” – dokument o Zbigniewie Raszewskim, reżyser i producent, 1993,
• „Kościół w piekle” – współreżyser, producent, 1994,
• „Wokół Matki” – reżyser i producent, 1994,
• „Zamek, kulisy odbudowy” – reżyser i producent, 1994,
• „Horsztyński” – Teatr Telewizji, producent, 1995,
• „Klinika małych stworzeń” – scenarzysta i reżyser, 2002,
• „Portrecista” – dokument o Wilhelmie Brasse, scenarzysta, reżyser i montażysta, 2005,
• „Spalony” – dokument o Jacku Wilewskim, współscenarzysta, reżyser i montażysta, 2005,
• „Obcy VI” – krótkometrażowy film fabularny, producent, 2009,
• „Rachunek szczęścia” – dokument o Stelli Czajkowskiej, reżyser, 2010,
• „Śladami Graala” – dokument o Jerzym Prokopiuku, scenarzysta i reżyser, 2010,
• „Ostatnia tajemnica Chopina” – dokument, scenarzysta i reżyser, 2011,
• „Sierpniowe niebo. 63 dni chwały” – film fabularny o Powstaniu Warszawskim, scenarzysta i reżyser, 2013,
• „Walka: Życie i zaginiona twórczość Stanisława Szukalskiego” – współscenarzysta i reżyser dla produkcji Netflixa, 2018.

Widowiska teatralne

Dobrowolski zajmował się także realizacją widowisk teatralnych, w tym:

• „Za rok o tej samej porze” – producent w Teatrze Syrena,
• „Opentaniec” – pierwszy polski show taneczny, autor libretta,
• „Modus creati” – event musicalowy, reżyser i autor libretta,
• „Razem możemy więcej” – event musicalowy, autor libretta i inscenizacji.

Kampanie społeczne

Działania Dobrowolskiego obejmowały również kampanie społeczne, w tym:

• PZH – Diman, przyjaciel przedszkolaka,
• CPK – Dom to nie ring. Koniec z prawem pięści,
• PFRON – Wielka gala integracji,
• PFRON – „Płytka wyobraźnia to kalectwo” – autor nowych spotów,
• PSP – Stres pod kontrolą.

Teledyski

W dorobku artystycznym Ireneusza Dobrowolskiego można również znaleźć teledyski, w tym:

• Kazik – „Łysy jedzie do Moskwy”,
• Georgina – „Pierwszy raz”,
• Myslovitz – „Kraków”,
• Drum freaks – „Smyrna”.

Nagrody i nominacje

W 2005 roku film dokumentalny Portrecista zdobył szereg prestiżowych nagród oraz nominacji, uzyskując uznanie w międzynarodowym środowisku filmowym.

• Międzynarodowe dni filmu dokumentalnego Rozstaje Europy – Lublin, Kwiecień 2006 – Nagroda Jury Studenckiego za prostotę oraz spójność formy i treści, a także za zdjęcia odkrywające nieznane oblicze dobrze znanego tematu,
• Międzynarodowy Festiwal Filmowy Żydowskie Motywy – Maj 2006 – Grand Prix Złoty Warszawski Feniks oraz Nagroda Publiczności,
• DeReel Independent Award – Victoria, Australia, Maj 2006 – nagroda dla najlepszego filmu dokumentalnego,
• 46. Krakowski Festiwal Filmowy – Czerwiec 2006 – Nagroda Główna Srebrny Lajkonik,
• 12th International Shanghai TV Festiwal – Czerwiec 2006 – Grand Prix,
• Humanity in the World – Sztokholm, 2007 – Grand Prix,
• Brama Niepodległości – nagroda festiwalu Praca i Godność w Gdańsku,
• Nominacja w kategorii Magnolia Award w Szanghaju dla najlepszego historycznego i biograficznego filmu dokumentalnego.

---

Oceń: Ireneusz Dobrowolski

---