Henryk Adamus


Henryk Konrad Adamus, urodzony 19 lutego 1880 roku w Warszawie, to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiej muzyki. Zmarł 13 października 1950 roku w Gołąbkach pod Warszawą, a jego dorobek artystyczny obejmuje kompozycje, a także działalność jako wiolonczelista i dyrygent.

Jego talent muzyczny i wpływ na rozwój muzyki w Polsce pozostają niezatarte do dziś.

Życiorys

Henryk Adamus był wybitnym muzykiem, który rozpoczął swoją edukację artystyczną w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, gdzie kształcił się pod okiem Adama Cinka w grze na wiolonczeli, a także pod kierunkiem Zygmunta Noskowskiego w zakresie kompozycji. W latach 1904–1905 kontynuował naukę w lipskim konserwatorium (Hochschule für Musik und Theater „Felix Mendelssohn Bartholdy” Leipzig), gdzie uczył się od Juliusa Klengla oraz Stephana Krehla.

W trakcie swojego pobytu w Niemczech Adamus był aktywnym członkiem orkiestry lipskiego Gewandhausu, do której przynależał w latach 1899–1904 oraz 1909–1911. Oprócz tego koncertował jako wirtuoz wiolonczelista. Od 1899 roku do 1911 roku związany był z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie piastował stanowisko wiolonczelisty, a w latach 1905–1911 pełnił rolę solisty w Filharmonii Warszawskiej.

W 1911 roku Adamus zamieszkał w Kaliszu, gdzie do 1914 roku pełnił funkcję dyrygenta lokalnych orkiestr oraz chórów. W tym okresie był także dyrygentem i dyrektorem muzycznym Kaliskiego Towarzystwa Muzycznego. Dodatkowo w 1913 roku, pod auspicjami Towarzystwa, założył kaliską szkołę muzyczną, gdzie objął stanowisko jej pierwszego kierownika.

Po powrocie do Warszawy w 1914 roku, wznowił współpracę z Teatrem Wielkim, uczestnicząc w jego działalności jako dyrygent orkiestry. W latach 1919–1922 pełnił rolę dyrektora chóru Opery Warszawskiej i pracował jako kierownik oraz dyrygent w miejskich teatrach muzycznych od 1921 do 1929 roku.

Twórczość kompozytorska Henryka Adamusa, mimo że przypadała na rozwijający się okres Młodej Polski, była w dużym stopniu inspirowana romantykami niemieckimi. Muzyk pisał opery, balety, poematy symfoniczne, a także utwory sakralne i instrumentalne, tworząc również muzykę teatralną, która wzbogacała przedstawienia w Teatrze Narodowym. Niestety, wiele z jego dzieł nigdy nie doczekało się wykonania lub przepadło w niebycie.

W swoim dorobku Adamus opracował między innymi podręcznik „Ćwiczenia z wielkim palcem na wiolonczelę” (ok. 1915). Zmarł w całkowitym zapomnieniu, a jego szczątki spoczywają na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 47-5-23,24.

Ważniejsze kompozycje

Henryk Adamus to kompozytor, którego dorobek artystyczny obejmuje wiele interesujących dzieł, które do dziś zachwycają miłośników muzyki. Jego najważniejsze kompozycje to:

  • opera Sumienie, czyli pierwsze łzy – I akt wyst. w Warszawie, w 1918 roku,
  • opera Rej w Babinie – w której libretto napisał Adolf Nowaczyński – wyst. w Warszawie, w 1921 lub 1922 roku,
  • Uwertura uroczysta,
  • muzyka teatralna:
    • Don Juan José Zorrilli,
    • Mazepa Juliusza Słowackiego (1925),
    • Burza Williama Szekspira,
    • Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego,
    • Żeglarz Jerzego Szaniawskiego (1926).

Wszystkie te kompozycje ukazują różnorodność twórczości Henryka Adamusa oraz jego wkład w polską kulturę muzyczną.


Oceń: Henryk Adamus

Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:9