Edward Natanson

Przedsiębiorczość i ekonomia

Edward Natanson, znany również pod pseudonimem „Edward Szeliga”, urodził się 4 lipca 1861 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 9 lutego 1940 roku. Był on wybitnym przemysłowcem oraz bankierem, który odegrał istotną rolę w rozwoju polskiej gospodarki.

Jego życie zawodowe i osiągnięcia w wielu dziedzinach stanowią znaczący wkład w polski przemysł i finanse, co czyni go postacią wartą głębszego zainteresowania i analizy.

Życiorys

Edward Natanson był jedną z sześciorga dzieci doktora medycyny Ludwika oraz Natalii Epstein. Miał również brata, Władysława. Po zakończeniu nauki w III Gimnazjum w Warszawie zdecydował się na kontynuację edukacji w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1885 roku uzyskał tytuł inżyniera technologa, a później odbył roczne studia z zakresu fizyki na Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie uzyskał doktorat pod kierunkiem znanego profesora Augusta Kundta.

Po odbyciu praktyki zawodowej w Chorwacji, powrócił do Warszawy. Tam został wciągnięty do pracy w przedsiębiorstwach, które były powiązane z jego rodziną Natansonów, ściśle współpracującą z Kronenbergami. Edward był jednym z założycieli oraz współwłaścicieli Mirkowskiej Fabryki Papieru, która mieściła się w Jeziornie pod Warszawą. Pełnił także funkcję prezesa Zarządu Warszawskiego Towarzystwa Fabryk Cukru S.A.

W 1898 roku, Edward zasiadał w Komitecie Budowy Politechniki Warszawskiej obok takich osobistości jak baron Leopold Kronenberg, Maurycy Poznański oraz Stanisław Rotwand. W roku 1915 przewodniczył sekcji wodociągów i kanalizacji jako radny miasta Warszawy oraz był członkiem komisji szpitalnej i budowlanej. 11 sierpnia 1916 roku został wybrany na radnego m. Warszawy i zasiadł w komisji ogólnej Rady Miejskiej. W 1917 roku przewodniczył Wydziałowi Szpitalnictwa i Dobroczynności Publicznej, a także był członkiem rady technicznej w sekcji budownictwa miejskiego.

Edward Natanson pełnił swoją radną funkcję do 22 lutego 1919 roku. Brał również udział w konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku jako ekspert delegacji polskiej oraz zasiadał w Radzie Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku. W grudniu 1927 roku aktywnie uczestniczył w Zjeździe Przemysłowców i Rolników Polski i Niemiec. 24 czerwca 1928 roku został wybrany radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie, a w 1932 roku pełnił rolę wiceprezesa Centralnego Związku Przemysłu Polskiego.

Edward był zapalonym kolekcjonerem obrazów, jednak niestety jego zbiory uległy zniszczeniu w wyniku pożaru, który miał miejsce we wrześniu 1939 roku. Po tym tragicznym wydarzeniu, kiedy Warszawa została zajęta przez Niemców, Natanson zmuszony był ustąpić z zajmowanych do tej pory stanowisk. W uznaniu jego zasług społecznych, odznaczono go orderami: Świętej Anny oraz Świętego Stanisława.

Natanson miał także bliską pasję do kuchni. Zmarł, a jego ostatni spoczynek znalazł na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 242-3-14. Jego ojcem był fizyk, prof. Ludwik Karol Natanson.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: EDWARD NATANSON, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2020 r.]
  2. Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 25.
  3. Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1932, z. 11, s. 429.
  4. Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.

Oceń: Edward Natanson

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:15