Antoni Czarkowski

W latach 1817–1819 piastował urząd zastępcy burmistrza Ozorkowa, a 16 lutego 1819 roku został oddelegowany przez Rajmunda Rembielińskiego na stanowisko zastępcy burmistrza Łodzi oraz kasjera miejskiego. W ciągu zaledwie roku, 28 sierpnia 1820 roku, Czarkowski otrzymał nominację na burmistrza Łodzi, co świadczyło o zaufaniu, jakim go obdarzano. Niestety, jego kadencja nie trwała jednak długo. 6 sierpnia 1826 roku został usunięty ze stanowiska z powodu nieprawidłowości w prowadzonej dokumentacji.

Zaraz po utracie stanowiska Czarkowski został zobowiązany do zwrócenia zmalwersowanych funduszy, co doprowadziło do jego ucieczki z miasta we wrześniu 1828 roku. Po tym wydarzeniu Rajmund Rembieliński opublikował list gończy za burmistrzem, jednak poszukiwania nie przyniosły rezultatu.

Podczas jego urzędowania Łódź przeszła przez istotne zmiany, w tym utworzenie osady sukienniczej Nowe Miasto, położonej na południe od Starego Miasta. Powstał również cmentarz przy ul. Ogrodowej 22, zainaugurowany w 1820 roku. W ramach urbanizacji miasta przeprowadzono regulację ulicy Piotrkowskiej w 1821 roku, a w 1824 roku rozpoczęto prace mające na celu uporządkowanie osady tkaczy Łódka.

Czarkowski był żonaty z Gertrudą i miał dwóch synów, Andrzeja oraz Jana, co stanowiło istotną część jego życia osobistego, w tym trudnych okoliczności schyłku jego kariery. Historia Antoniego Czarkowskiego jest przykładem złożonych losów osób, które kształtowały rozwój Łodzi w jej wczesnych dniach.