Jan Adolf Banzemer


Jan Adolf Banzemer, znany również jako Bansemer, to postać, która zapisała się w historii Polski. Urodził się 11 marca 1841 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się 31 sierpnia 1896 roku.

Był on nie tylko doktorem filozofii, ale również powstańcem styczniowym, co czyni go ważnym członkiem ruchu narodowo-wyzwoleńczego. Jako publicysta ekonomiczny, Banzemer wpłynął na myślenie o gospodarce oraz lepsze zrozumienie procesów zachodzących w tym obszarze w swoim czasie.

Życiorys

Jan Adolf Banzemer przyszedł na świat 11 marca 1841 roku w Warszawie, w rodzinie Piotra Jerzego oraz Klementyny Praksedy Herminy, z domu Kurtz. Był najstarszym dzieckiem w rodzinie, miał dwóch braci – Henryka i Stanisława, a poza tym cztery siostry: Helenę, Emilię, Klementynę Zofię oraz Paulinę Wandę.

W młodości uczęszczał do warszawskiego gimnazjum realnego, gdzie kształcił się na wydziale chemicznym, kończąc naukę w 1858 roku. Następnie podjął studia z zakresu przyrody oraz ekonomii na Uniwersytecie Berlińskim, uzyskując tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie w Jenie.

Po powrocie do Warszawy, Banzemer podjął pracę jako sekretarz Tadeusza Lubomirskiego. Wkrótce zaangażował się w działania powstania styczniowego, pełniąc funkcje sekretarza w Agencji Dyplomatycznej oraz sekretarza Komisji Długu Narodowego w Paryżu. Niestety, po upadku powstania, do Warszawy powrócił dopiero w 1872 roku.

Jan Adolf Banzemer był aktywny w publikacji artykułów dotyczących ekonomii, które ukazywały się w różnych pismach, takich jak: „Ekonomista”, „Niwa”, „Wiek”, „Echo”, „Gazeta Warszawska”, „Słowo” oraz w Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej. W 1871 roku opublikował swoje dzieło „Obraz produkcji Galicji w zarysie”, a kolejne prace to „Instytucje przezorności w Królestwie Polskim” (1878) oraz „Obraz przemysłu w kraju naszym” (1886).

W dalszych latach położył znaczące zasługi jako prezes Towarzystwa Jedwabniczego. W życiu osobistym był żonaty z Adelą Le Brun, herbu Zgoda, z którą doczekał się córki Wandy. Jan Adolf Banzemer zmarł 31 sierpnia 1896 roku, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz powązkowski w Warszawie.


Oceń: Jan Adolf Banzemer

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:23