Antoni Białecki

---

Życiorys

Antoni Białecki był synem ziemianina Kazimierza oraz Domicelli z Bartoszewskich. Wczesna edukacja odbyła się wGimnazjum Św. Anny w Krakowie. Po jej zakończeniu podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1854 roku. Niestety, z powodu choroby przerwał kształcenie w 1856, co skutkowało jego wyjazdem do Wielkopolski, gdzie odbył praktykę rolniczą w dobrach generała Chłapowskiego.

W latach 1858–1860 Białecki przebywał w Petersburgu, a następnie wznowił studia z zakresu prawa, tym razem na uczelni w Heidelbergu. Doktorat obronił w 1862 roku, przedstawiając pracę pod tytułem „Istota i materie prawa międzynarodowego”. Kolejny doktorat praw obronił w 1872 roku na uniwersytecie w Petersburgu, gdzie jego praca dotyczyła znaczenia prawa międzynarodowego.

Kariera zawodowa Białeckiego zyskała na znaczeniu w 1862 roku, kiedy to podjął pracę w Szkole Głównej Warszawskiej. Prowadził wykłady z wielu dziedzin, w tym teorii państwa i prawa oraz prawa międzynarodowego. W latach 1866–1869 był kierownikiem Katedry Umiejętności Społecznych i Administracyjnych, a w 1866 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Jego praca miała kluczowe znaczenie dla przekształcenia Szkoły Głównej Warszawskiej w Cesarski Uniwersytet Warszawski, gdzie prowadził wykłady z prawa państwowego, międzynarodowego publicznego oraz administracyjnego aż do 1887 roku.

Poza wykładami, Białecki był aktywnym badaczem, który poświęcił wiele lat na studiowanie źródeł i materiałów związanych z prawem międzynarodowym. Wydawał rękopisy dzieł Jana Długosza, które znajdowały się w bibliotekach w Petersburgu. Współpracował z wieloma czasopismami, takimi jak „Tygodnik Ilustrowany”, „Gazeta Lwowska”, „Teka Wileńska”, „Biblioteka Warszawska” oraz lwowskie „Dziennik Literacki”.

Antoni Białecki był również autorem prac dotyczących ogrodnictwa, w tym publikacji „O pielęgnowaniu kwiatów” z 1856 roku oraz „O sadach rolnych” z 1879 roku. W 1907 został jednym z członków założycieli Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i był aktywny w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. Od 1874 do 1879 roku pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu, a następnie od 1879 do końca życia był prezesem Towarzystwa Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych. W swojej karierze opracował przekłady dzieł Ignatza Pernera oraz Roberta von Mohla, co tylko potwierdza jego wszechstronność i zaangażowanie w różnorodne dziedziny naukowe.

Publikacje

Antoni Białecki, znany ze swojej twórczości naukowej, jest autorem wielu ważnych publikacji, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w zakresie historii i prawa. Wśród jego prac można wskazać poniższe pozycje:

• Historya Szląska w epoce Piastowiczów (1855),
• Wykopaliska w Manieczkach (1857),
• Rękopisma Długosza w bibljotekach petersburskich (1859),
• Przebieg sporu o niewolnictwo i zasada Monroe w Stanach Zjednoczonych (1866),
• Prawidłowość stosunków międzynarodowych (1874),
• Zadanie prawa międzynarodowego i obowiązki stron wojujących (1874),
• O konwencji genewskiej (1878),
• Prawo w życiu ludzkiem (1906).

Literatura dodatkowa

Adam Moraczewski w swojej pracy poświęconej Antoniemu Białeckiemu, zawartym w Polskim Słowniku Biograficznym, przybliża sylwetkę tego wybitnego osobnika. Białecki Antoni Władysław Emiljan jest opisany w tomie 2, który obejmuje biografie od Beyzyma Jana do Brownsford Marji. Publikacja została wydana w Krakowie w Polskiej Akademii Umiejętności w 1936 roku, na stronie 5.

Warto również zauważyć, że w 1989 roku ukazał się reprint tej pozycji, wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie, który posiada ISBN 83-04-03291-0. Publikacja ta jest istotnym źródłem informacji na temat życia i działalności Antoniego Białeckiego.

---

Oceń: Antoni Białecki

---