Warszawskie Towarzystwo Cyklistów

---

Historia

Warszawskie Towarzystwo Cyklistów, powstałe w 1886 roku, od samego początku funkcjonowało jako organizacja o charakterze elitarnym. W pierwszych latach istnienia, dostęp do członkostwa był wysoce ograniczony przez złożoną procedurę przyjęć oraz wysokie składki. Władze klubu wywodziły się z arystokracji, co dodatkowo podkreślało prestiż tej instytucji.

W gronie członków towarzystwa znajdowali się znani pisarze i intelektualiści, tacy jak Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz, Wacław Gąsiorowski, Zygmunt Chełmicki oraz Władysław Jabłonowski. Pierwsza siedziba towarzystwa mieściła się na rogu ulic Koszykowej i Kaliksta (Śniadeckich), a tutejsze miejsce stało się areną wielu treningów kolarskich.

W ciągu lat, Warszawskie Towarzystwo Cyklistów nie ograniczało swojej działalności wyłącznie do kolarstwa. Rozwijały się także różne sekcje sportowe, w tym koła gimnastyczne, strzeleckie, szermiercze, a także koło śpiewacze, które powstało w 1892 roku, oraz orkiestra dęta, która zadebiutowała w 1904 roku. W okresie 1918–1939 towarzystwo miało na swoim koncie sekcje piłki nożnej, hokejowej, motorowej, wioślarskiej, łyżwiarskiej oraz lekkoatletycznej.

Specjalne znaczenie zyskało powołanie plutonu łącznikowego złożonego z około sześćdziesięciu kolarzy, który działał podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 roku. Pluton ten podlegał Wojskowemu Gubernatorstwu Warszawy i zajmował się utrzymywaniem łączności z oddziałami walczącymi w okolicach stolicy. Kolarze z tego towarzystwa dostarczyli na front niemal czterysta rozkazów, dostając się do jednostek oddalonych od Warszawy o kilkadziesiąt kilometrów. Dzięki ich działaniom, komunikacja na froncie była znacznie sprawniejsza, a ich rola w tej sytuacji okazała się niezwykle istotna.

W 1923 roku członków towarzystwa było już ponad 700. Na czoła organizacji wysuwali się znani działacze, tacy jak hr. August Potocki, hr. Edward Chrapowiecki, Adam Zakrzewski, ks. Seweryn Czetwertyński, Henryk Nakoniecznikoff, Rowmund Piłsudski oraz Seweryn Słajewski. Wieloletnim wiceprezesem był również Antoni Fertner.

Od 1891 roku WTC dzierżawiło teren na Dynasach przy ul. Oboźnej 1/3, gdzie powstała infrastruktura dla kolarzy, w tym tor kolarski. W 1920 roku tor poddano przebudowie, zmieniając go z ziemnego na betonowy. W kolejnym roku na jego terenie zbudowano boisko do piłki nożnej oraz utworzono kort tenisowy i halę z drewnianym torem kolarskim. Niestety, w 1937 roku obiekty te zostały rozebrane po wypowiedzeniu umowy dzierżawy przez właściciela terenów.

Po trudnym okresie II wojny światowej, Warszawskie Towarzystwo Cyklistów wznowiło swoją działalność w 1946 roku. W 1950 roku towarzystwo stało się częścią klubu KS Kolejarz-Polonia, jako jego sekcja kolarska. Po kolejnej reaktywacji w 1957 roku, WTC rozpoczęło nową erę swojej działalności.

W 1987 roku w towarzystwie zainaugurowano jedną z pierwszych w Polsce sekcji triathlonu, a w 1989 roku działacze WTC byli współzałożycielami Polskiego Związku Triathlonu. Dziś, działalność Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów pozostaje integralną częścią sportowej kultury stolicy.

Upamiętnienie

W grudniu 2020 roku, na fasadzie siedziby Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów, miało miejsce uroczyste odsłonięcie tablicy dedykowanej pamięci o członkach Towarzystwa, którzy brali udział w walce w trakcie bitwy warszawskiej w 1920 roku.

---

Oceń: Warszawskie Towarzystwo Cyklistów

---