Piotr Le Brun

---

Życiorys

W 1820 roku Piotr Le Brun rozpoczął swoją karierę jako konduktor, a siedem lat później, w 1827, uzyskał stopień podporucznika. W dniu 6 czerwca 1831 roku awansował do rangi porucznika w Kwatermistrzostwie Generalnym. Brał udział w wydarzeniach związanych z powstaniem listopadowym, gdzie pod koniec walk został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. W wrześniu 1831 roku został dymisjonowany.

Le Brun aktywnie angażował się w prace nad mapą topograficzną Królestwa. Już jako student, w 1819 roku, prezentował swoje pierwsze rysunki. Uczestniczył w licznych wystawach w Warszawie, które odbyły się w 1825, 1828, 1836 i 1841 roku, wystawiając przeważnie kopie oraz portrety rodzinne. W późniejszych latach życia skupił się na malowaniu obrazów o tematyce religijnej, które były eksponowane w Zachęcie.

Le Brun jest uważany za jednego z pionierów litografii warszawskiej. Ukończył dwuletnie studia w Rzymie, a następnie przez rok kształcił się pod okiem A. J. Grossa w Paryżu. Wśród jego znanych dzieł znajduje się portret generała Maurycego Haukego z 1829 roku oraz rysunek przedstawiający Śmierć generała Sowińskiego na Woli. Zrealizował również kopie portretów znanych członków rodziny, w tym małżonków Makarowicz, Franciszka Ksawerego i jego żony Róży z Kozieradzkich, które znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz Muzeum m. st. Warszawy.

W 1841 roku otrzymał złoty medal I klasy na Wystawie Przemysłu Krajowego i Sztuk Pięknych za swoje dzieło „Sprzedaż niewolnic w Turcji”. Ożenił się z Klementyną Makarowicz i ostatecznie zmarł w Warszawie. Pochowany jest na Starych Powązkach (kwatera 157-1-1/2/3).

---

Oceń: Piotr Le Brun

---