Tadeusz Lazzarini


Tadeusz Alfred Lazzarini, urodzony 29 marca 1913 roku w Warszawie, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej geodezji. Swoje życie zawodowe poświęcił tej dziedzinie nauki, zdobywając uznanie jako wybitny geodeta.

Jego kariera zakończyła się w Warszawie, gdzie zmarł 30 września 1986 roku. Lazzarini to nie tylko imię i nazwisko, ale również symbol ambitnych dążeń do zgłębiania wiedzy geodezyjnej w Polsce.

Młodość i edukacja

Tadeusz Lazzarini był osobą, która spędziła część swojego życia na rozwijaniu swoich umiejętności i zdobywaniu wiedzy. Był synem Augusta i jako młody chłopak, odbył naukę w Korpusie Kadetów w Rawiczu. W 1938 roku zdołał ukończyć studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej, co pozwoliło mu uzyskać tytuł inżyniera mierniczego.

Po zakończeniu studiów, Tadeusz Lazzarini odbył staż, który związany był z budową zbiornika wodnego, znanego jako Jezioro Czchowskie, znajdującego się na Dunajcu w Czchowie. Jego doświadczenia zdobyte w tym okresie stanowiły istotny krok w kierunku dalszej kariery.

Praca naukowa

Tadeusz Lazzarini był wyjątkową postacią w świecie geodezji i nauk technicznych. Od roku 1945 związał swoje życie zawodowe z wydziałem, który ukończył, noszącym wówczas nazwę Wydziału Geodezji i Kartografii. Początkowo wykładał geodezję I, a po uzyskaniu w 1951 roku stopnia doktora nauk technicznych, przeszedł do nauczania geodezji II oraz geodezyjnych pomiarów przemieszczeń.

W tym samym okresie Lazzarini objął stanowisko kierownika Katedry Geodezyjnych Pomiarów Szczegółowych, gdzie skupił się na badaniach przemieszczeń budowli. Jego działalność naukowa i dydaktyczna przyniosła wiele korzyści dla rozwoju tej dziedziny.

Rok 1953 to czas, kiedy Tadeusz Lazzarini po raz pierwszy został dziekanem Wydziału Geodezji i Kartografii na Politechnice Warszawskiej, a jego kadencja trwała do 1955 roku. Następnie pełnił tę funkcję ponownie w latach 1962–1964 oraz 1969–1971. W 1955 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a dziewięć lat później profesora zwyczajnego. W 1970 roku objął kierownictwo zespołu dydaktycznego na tym wydziale.

Równolegle do pracy na Politechnice Warszawskiej, Lazzarini prowadził wykłady także na innych uczelniach. W latach 1952–1953 uczył na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, a od roku 1958 do 1962 w Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie wrócił jeszcze w latach 1976–1978. Jego międzynarodowa działalność edukacyjna obejmowała również wykłady na Uniwersytecie w Bagdadzie w latach 1966–1967 oraz w Nowym Brunszwiku w roku 1974.

Działalność społeczna

W marcu 1945 roku odbyło się organizacyjne zebranie Związku Mierniczych Rzeczypospolitej Polskiej, w którym uczestniczył Tadeusz Lazzarini. Na walnym zgromadzeniu tego związku pełnił rolę sekretarza.

W 1966 roku rozpoczął sześciolatnią kadencję jako członek Zarządu Głównego Stowarzyszenia Geodetów Polskich, gdzie był przewodniczącym Sekcji Naukowej Geodezji Inżynieryjnej.

Przez dwadzieścia lat angażował się w działalność Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk, będąc tam delegatem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W tej roli miał znaczący wpływ na rozwój geodezji w Polsce.

Oprócz tego, w latach 1969–1972 był wiceprzewodniczącym 6 Komisji Międzynarodowej Federacji Geodetów (FIG) „Geodezja Inżynieryjna”. Jego zaangażowanie zostało docenione poprzez przyznanie międzynarodowego dyplomu uznania.

W 1977 roku Tadeusz Lazzarini został uhonorowany tytułem Członka Honorowego Stowarzyszenia Geodetów Polskich, co stanowi zwieńczenie jego znaczącej działalności w obszarze geodezji.

Dorobek naukowy

Tadeusz Lazzarini był prekursorem w dziedzinie pomiarów przemieszczeń, który wypracował jednolitą metodologię wykorzystującą zasady metod najmniejszych kwadratów. Jego osiągnięcia obejmują liczne opracowania naukowe, w tym aż osiem podręczników akademickich oraz skrypty, które miały znaczący wpływ na rozwój tej dziedziny.

Jako promotor, Tadeusz Lazzarini kierował dziewięcioma przewodami doktorskimi, co dodatkowo podkreśla jego aktywną rolę w kształceniu kolejnych pokoleń specjalistów. Jego prace zostały przetłumaczone na wiele języków, co świadczy o ich uniwersalnym znaczeniu i zastosowaniu w różnych kontekstach naukowych.

Opracowania tego wybitnego naukowca wsparły liczne badania, a także zyskały uznanie wśród zagranicznych badaczy w takich krajach jak Niemcy, ZSRR, Czechosłowacja, Wielka Brytania, Austria oraz Bułgaria, tworząc tym samym trwałe fundamenty dla dalszych poszukiwań w tej dziedzinie.

Życie osobiste

Tadeusz Lazzarini był mężem Ireny z Cynarskich, która zmarła w 1991 roku. Jego życie zakończyło się w Warszawie, gdzie znalazł swój ostatni spoczynek. Pochowano go na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 29-5-1,2,3.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Lazzarini był osobą, której działalność została uhonorowana licznymi odznaczeniami. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 29 września 1955),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (otrzymany 19 stycznia 1955),
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”,
  • Złota Odznaka „Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii”,
  • Złota Odznaka Honorowa NOT,
  • Złota Odznaka Honorowa SGP.

Przypisy

  1. Ancestry Stories [online], www.ancestry.com [dostęp 09.04.2024 r.]
  2. Cmentarz Stare Powązki: ROMANOWSCY I ŻURKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.12.2019 r.]
  3. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  4. M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1543 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa wyższego”.

Oceń: Tadeusz Lazzarini

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:16