Jolanta Skangiel-Kramska

Nauka i edukacja

Jolanta Maria Skangiel-Kramska, urodzona 29 marca 1942 roku w Warszawie, jest wybitną postacią w dziedzinie biologii i neurochemii. Jej osiągnięcia jako profesora nauk biologicznych są nie do przecenienia. Po wielu latach pracy i badań, obecnie pełni funkcję emerytowanego profesora zwyczajnego w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN w Warszawie, gdzie przyczyniła się do rozwoju wielu projektów badawczych oraz edukacyjnych.

Jej dorobek naukowy oraz zaangażowanie w badania biologiczne miały ogromny wpływ na rozwój tej dyscypliny w Polsce. Praca Jolanty Skangiel-Kramskiej jest inspiracją dla wielu młodych naukowców, którzy pragną podążać śladami jej kariery.

Życiorys

Jolanta Skangiel-Kramska rozpoczęła swoją edukację w latach 1959–1964 na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobyła tytuł magistra biologii w zakresie biochemii. W 1964 roku obroniła pracę magisterską zatytułowaną „Aktywność 5’-nukleotydazy w nerwach obwodowych normalnych i przecinanych”, której autorką była pod kierunkiem prof. Stelli Niemierko.

Bezpośrednio po ukończeniu studiów, Jolanta Skangiel-Kramska rozpoczęła swoją karierę zawodową w Instytucie Nenckiego, gdzie pracowała w Pracowni Cytochemii, prowadzonej przez prof. Aleksandrę Przełęcką. Jej badania skupiały się głównie na metabolizmie lipidów u owadów. Następnie dołączyła do zespołu prof. Stelli Niemierko, specjalizując się w neurochemii w Zakładzie Biochemii instytutu.

W trakcie swojej kariery naukowej, która trwała aż do 2014 roku, Skangiel-Kramska nieustannie awansowała, osiągając w 1973 roku stopień doktora nauk biologicznych. Doktorat uzyskała na podstawie rozprawy dotyczącej „Różnych form hydrolazy acetylocholinowej w nerwach obwodowych niektórych kręgowców”, również pod kierunkiem prof. Stelli Niemierko. W 1989 roku zdobyła stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych dzięki pracy „Rola wybranych neurotransmiterów w zjawiskach plastyczności w korze wzrokowej kota: zmiany w układach GABA-ergicznym, cholinergicznym i serotoninergicznym pod wpływem deprywacji wzrokowej”. W 1993 roku została kierownikiem Pracowni Molekularnych Podstaw Plastyczności Mózgu, a w 1997 roku uzyskała tytuł profesora nauk biologicznych.

W latach 1992–2003 pełniła funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu do spraw naukowych, a następnie, w latach 2003-2011, kierowała Zakładem Neurobiologii Molekularnej i Komórkowej Instytutu Nenckiego, a także była kierownikiem Studium Doktoranckiego w tej instytucji w latach 2011-2014.

Jolanta Skangiel-Kramska osiągnęła wiele znaczących sukcesów w swojej karierze. Do jej głównych osiągnięć należą: wykazanie obecności różnych form hydrolazy acetylocholinowej w układzie nerwowym, co jest kluczowe w neurotransmisji, zbadanie roli receptorów neuroprzekaźników w plastyczności układu nerwowego oraz analiza neurochemicznych zmian związanych z plastycznością układu nerwowego.

Jest także uznawana za jedną z członkiń założycielek Polskiego Towarzystwa Badań Układu Nerwowego, które powstało w 1990 roku. Pełniła w nim funkcje wiceprezesa (1997-1999) oraz prezesa (2007-2009). Obecnie jest członkiem honorowym tego Towarzystwa od 2013 roku. Skangiel-Kramska jest także członkiem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego oraz międzynarodowych organizacji: Society for Neuroscience, Federation of European Neuroscience Societies (FENS) i International Brain Research Organization (IBRO).

Odznaczenia

W ciągu swojej kariery Jolanta Skangiel-Kramska otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń, które podkreślają jej wybitne osiągnięcia oraz wkład w rozwój nauki. Do najważniejszych z nich należą:

  • Srebrny Krzyż Zasługi (1989),
  • Złoty Krzyż Zasługi (1998),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2010),
  • Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) (1984),
  • Nagroda im. B. Skarzyńskiego PTBioch (1988),
  • Nagroda Sekretarza Naukowego PAN (zespołowa, 1978 i 1982),
  • Nagroda Wydziału Nauk Biologicznych PAN (zespołowa, 1995 i 1999),
  • Nagroda im. J. Konorskiego (zespołowa, PTBUN 2000).

Te odznaczenia są świadectwem jej profesjonalizmu oraz zaangażowania w pracy na rzecz nauki i społeczeństwa.

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje autorstwa Jolanty Skangiel-Kramskiej, które ukazują jej wkład w dziedzinie neurobiologii oraz badania struktury i funkcji receptorów.

  • J. Skangiel-Kramska (1997) Receptory cholinergiczne; w: Receptory struktura, charakterystyka, funkcje (red. J.Z. Nowak i J.B. Zawilska), Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 129-142,
  • J. Skangiel-Kramska (2000) Neuroprzekaźniki i ich receptory; w: Mózg a zachowanie (red. T. Górska, A. Grabowska, J. Zagrodzka), Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 129-142,
  • J. Skangiel-Kramska (2001) Glutamatergiczny i GABA-erficzny system w plastyczności dorosłej kory zapachowej; w: Plasticity of adult Barrel Cortex (ed. M. Kossut), Graham Publishing Co, Johnson City, TN, s. 203–227.

Przypisy

  1. Prof. dr hab. Jolanta Maria Skangiel-Kramska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 22.04.2020 r.]
  2. a b c d Życiorys Profesor Jolanty Skangiel-Kramskiej. www.ptbun.org.pl. [dostęp 22.04.2020 r.]

Oceń: Jolanta Skangiel-Kramska

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:25