Stanisław Stanisławski, znany również jako Bratman, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego teatru oraz kina. Urodził się 6 września 1870 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył w tym samym mieście 10 stycznia 1941 roku.
W ciągu swojej kariery artystycznej Stanisławski zasłynął jako utalentowany aktor filmowy i teatralny, a ponadto spróbował swoich sił w reżyserii teatralnej. Jego wszechstronność i zaangażowanie w sztukę przyczyniły się do rozwoju polskiego teatru i w znaczący sposób wpłynęły na kinematografię w Polsce.
Życiorys
Stanisław Stanisławski, urodzony jako syn Joachima Jerzego Bratmana oraz Pauliny z Warsznowskich, spędził swoje dzieciństwo w Warszawie, gdzie rozpoczął naukę w gimnazjum. W młodości odbył jednoroczną służbę w armii rosyjskiej, co miało pewien wpływ na jego dalsze życie. Po zakończeniu służby zdecydował się na karierę artystyczną, studiując w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Jego debiut publiczny miał miejsce w 1890 roku, kiedy to wystąpił pod nazwiskiem Bratman.
Od 1898 roku artysta występował już jako Stanisławski. W ciągu swojej kariery zyskał uznanie jako aktor i reżyser teatralny. Swoją pracę artystyczną rozpoczął w Teatrze we Lwowie, a następnie kontynuował ją w Teatrze Miejskim w Krakowie, w Teatrze Polskim oraz w Teatrze Narodowym w Warszawie. Oprócz działalności teatralnej, Stanisławski zagrał również w filmach, takich jak „Dzieje grzechu” z 1933 roku, gdzie wcielił się w rolę księdza, a także w „Prokurator Alicja Horn” jako mecenas.
W 1924 roku podjął działalność pedagogiczną, związując się z warszawską Szkołą Dramatyczną. Po jej zamknięciu kontynuował wykłady w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w latach 1933-1939, a w czasie okupacji niemieckiej prowadził tajne zajęcia w PIST.
Stanisław Stanisławski zmarł w 1940 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 172-1-16), gdzie na nagrobku widnieje data jego śmierci.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Stanisławski, ceniony w Polsce, otrzymał szereg odznaczeń za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy wyróżnienia, które trwale zapisały się w jego biografii:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1937 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 30 stycznia 1930 roku,
- Srebrny Wawrzyn Akademicki, nadany 5 listopada 1938 roku.
Przypisy
- Stanisław Stanisławski. mojecmentarze.blogspot.com. [dostęp 02.04.2015 r.]
- TEATR LWOWSKI W LATACH 1900–1906. DYREKCJA TADEUSZA PAWLIKOWSKIEGO. e-teatr.pl. [dostęp 30.03.2015 r.]
- M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za zasługi dla polskiej sceny”.
- M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej”.
- M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52 „za zasługi na polu sztuki dramatycznej”.
- Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. „Gazeta Lwowska”, s. 8, nr 218 z 23.09.1932 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Władysław Karoli | Ewa Romanowska-Różewicz | Agnieszka Wagner | Aleksander Rewiński | Weronika Rosati | Józef Mikulski (aktor) | Piotr Kielar | Ewa Dąbrowska | Jerzy Gumowski | Rafał Mokrzycki | Aleksander Dulin | Olga Sawicka (aktorka) | Eustachy Kossakowski | Józef Sejdlitz | Piotr Kozieradzki | Maria Chmurkowska | Michał Sulkiewicz | Rest (raper) | Jacek Andrzej Rossakiewicz | Paweł BorowskiOceń: Stanisław Stanisławski