Aleksander Dulin

---

Życiorys

Uczył się w Szkole Orkiestrowej Zygmunta Sielskiego, a następnie kontynuował swoje kształcenie, kończąc Instytut Muzyczny w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom nauczyciela oraz muzyka oboisty. W 1908 roku zainicjował działalność orkiestry robotniczej w Fabryce Garbarskiej „Bracia Pfeiffer”. Rok 1909 przyniósł mu nowe wyzwania, gdy został kapelmistrzem rosyjskiej orkiestry wojskowej w Zambrowie.

Jako oficer, pierwszą wojnę światową spędził na Podolu, a od 1919 roku służył w Wojsku Polskim w stopniu kapitana. Jego kariera wojskowa obejmowała dyrygenturę orkiestr w trzech różnych pułkach: 25 pułku piechoty w Piotrkowie Trybunalskim (1919-1926), 67 pułku piechoty w Brodnicy (1926-1927) oraz 64 pułku piechoty w Grudziądzu (1927-1929). W latach 1929–1936 pełnił rolę kapelmistrza Orkiestry Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej, z którą odbył koncertowe tournée po Polsce w latach 1933-1934. Występy tego zespołu zyskały dużą popularność, zwłaszcza podczas dziesięciolecia Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu, ciesząc się ogromnym zainteresowaniem publiczności.

Pobyt w Grudziądzu był także czasem intensywnej aktywności artystycznej. Pracował jako kapelmistrz Teatru Miejskiego w latach 1926-1928, założył orkiestrę symfoniczną i smyczkową oraz współtworzył Polskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki. W 1931 roku, wraz z lekarzem Mironem Mikicińskim, powołał Gdyńskie Towarzystwo Muzyczne, którego orkiestra symfoniczna, składająca się z marynarzy i cywili-amatorów, koncertowała w auli Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni oraz w specjalnie wybudowanej muszli koncertowej na Kamiennej Górze. W tym okresie Dulin nagrywał również audycje muzyczne dla Polskiego Radia, komponował piosenki o tematyce morskiej, takie jak „Marsz Floty Polskiej”, „Krakowiak marynarki” i „Na fali”, oraz nauczał gry na instrumentach dętych, zasad muzyki i solfeżu w Konserwatorium Polskiej Macierzy Szkolnej w Gdańsku.

Po zakończeniu służby wojskowej w 1937 roku, Dulin zorganizował Miejską Orkiestrę Symfoniczną w Gdyni, dyrygował również Orkiestrą Kolejową DOKP w Gdańsku oraz portową orkiestrą dętą w Gdyni. Niestety, w 1939 roku został wysiedlony przez Niemców z Gdyni i osiedlił się w Warszawie. Tam walczył w powstaniu warszawskim, przyjmując pseudonim Mewa, w szeregach 2 kompanii Zgrupowania „Konrad” Grupy Bojowej „Krybar” (AK). W trakcie tych zaciętych walk skomponował i napisał tekst hymnu „Hasło Powiśla”.

W trakcie walk odniósł ranę w pobliżu ulicy Dobrej, a po upadku powstania trafił na leczenie do szpitala jenieckiego w Zeithain. Po zakończeniu II wojny światowej objął funkcję kierownika artystycznego Domu Marynarki Wojennej, gdzie napisał muzyczną ilustrację do poematu dramatycznego Lucjana Rydla „Jeńcy”. Krótko po tym, w 1947 roku, ponownie został kapelmistrzem Orkiestry Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej. Po przejściu na emeryturę w tym samym roku, w stopniu kapitana, piastował stanowisko dyrektora Niższej Szkoły Muzycznej w Gdyni przez rok szkolny 1948/1949 oraz kilkakrotnie dyrygował orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej. W 1950 roku skorzystał z rocznego urlopu artystycznego, który był równoznaczny z przejściem w stan spoczynku.

Umarł na rozedmę płuc i został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni, w kwaterze 52-7-90. Jego imię zostało uhonorowane nadaniem nazw ulic w Gdańsku i Gdyni.

Odznaczenia

Aleksander Dulin odegrał znaczącą rolę w historii, a jego osiągnięcia zostały uhonorowane różnymi odznaczeniami. Oto niektóre z nich:

• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
• medal zwycięstwa i wolności 1945 (1946).

---

Oceń: Aleksander Dulin

---