Stanisław Bagiński to postać, która ma swoje korzenie w Warszawie, gdzie przyszedł na świat 8 stycznia 1881 roku.
Jako polski adwokat i polityk, Bagiński odegrał istotną rolę w życiu publicznym, będąc członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Jego zaangażowanie w politykę zaowocowało mandatem poselskim, w ramach którego zasiadał zarówno w Sejmie Litwy Środkowej, jak i w Sejmie Ustawodawczym w 1922 roku.
Jest również znany jako wolnomularz, co dodaje kolejny wymiar do jego bogatej biografii.
Stanisław Bagiński zmarł po 13 listopada 1941 roku, pozostawiając po sobie ślad w polskiej historii politycznej.
Życiorys
Stanisław Bagiński był synem Józefa i Franciszki z rodziny Milkiewiczów. Swoją edukację rozpoczął w II Gimnazjum w Wilnie, a następnie kontynuował naukę, kończąc w 1903 roku studia prawnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1904 roku rozpoczął praktykę jako adwokat w Wilnie, gdzie skutecznie reprezentował klientów, w tym w sprawach politycznych.
W latach 1905-1907 był aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a także Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. W trudnych czasach I wojny światowej zaangażował się w działalność na rzecz Polski, uczestnicząc w Komitecie Polskim oraz Komisji Edukacyjnej w Wilnie. Po zakończeniu wojny, w 1920 roku, brał udział w zjeździe założycielskim Polskiej Partii Socjalistycznej Litwy oraz Białej Rusi. Zasiadając w Komitecie Wykonawczym tej partii, redagował jej periodyk zatytułowany „Przełom”.
W końcówce 1920 roku objął stanowisko kierownika Wydziału Ustawodawczego w Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej. W styczniu 1922 roku z powodzeniem zdobył mandat posła z listy PPS Litwy oraz Białorusi w Sejmie Wileńskim, gdzie zasiadał w komisjach regulaminowej, weryfikacyjnej oraz Głównej.
Po zakończeniu kadencji sejmowej, sprawował funkcję zastępcy senatora, również z listy PPS. W 1928 roku ubiegał się o miejsca zarówno w Sejmie, jak i Senacie z list państwowych. W latach 20. XX wieku był uznawanym członkiem Rady Adwokackiej w Wilnie, a w następnej dekadzie pełnił obowiązki jej dziekana. W tym czasie wydawał „Prawniczy Przegląd Wileński”, a także aktywnie uczestniczył w pracach Towarzystwa Prawników im. Ignacego Daniłowicza oraz współprzewodniczył Instytutowi Badań Europy Wschodniej.
Bagiński był również związany z wileńską lożą masońską „Tomasz Zan”. W przeszłości pracował jako radca prawny w Zarządzie Miejskim Wilna. Niestety, po zajęciu Wilna przez wojska sowieckie we wrześniu 1939 roku, został aresztowany i wywieziony w głąb ZSRR. W czasie, kiedy jego sprawa była dokonywana prośbą przez Ambasadę RP w Moskwie, 13 listopada 1941 roku figurował na liście więźniów w miejscowości Gorki. Dalsze informacje o jego losach nie są znane.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marek Bogucki (naukowiec) | Marcin Rybicki | Romuald Bobrzak | Wacław Wojewódzki | Lidia Markiewicz-Ziental | Michał Borowski (architekt) | Roman Fidelski | Leon Konopka | Zbigniew Okorski | Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir | Igor Ostrowski | Antoni Kuligowski | Anna Paradowska-Szelągowska | Grażyna Bernatowicz | Nachum Nir | Bogusław Kaczyński (dyplomata) | Jan Wieliński | Mirosława Masłowska | Barbara Borys-Damięcka | Tadeusz ZabłudowskiOceń: Stanisław Bagiński