Antoni Kuligowski to postać o znaczącym wpływie na historię Polski, urodzony 1 kwietnia 1910 roku w Warszawie, pozostawił po sobie trwały ślad w różnych dziedzinach. Jako przedsiębiorczy ślusarz i technik-metalowiec, zyskał uznanie i szacunek w swoim fachu, co przyczyniło się do jego rozwoju kariery.
Nie tylko był specjalistą w dziedzinie metalu, ale również zaangażował się w życie polityczne kraju, obejmując stanowisko ministra rolnictwa w latach 1956-1957. W swojej karierze politycznej zdobył doświadczenie jako poseł na Sejm PRL, pełniąc swoje obowiązki w I, III, IV oraz V kadencji, co świadczy o jego aktywności oraz zaangażowaniu w sprawy państwowe.
Życiorys
Antoni Kuligowski był synem Ludwika i Józefy. Ukończył średnie wykształcenie techniczne, a później zdobył wiedzę w Szkole Partyjnej przy KC PZPR. Już jako młody człowiek angażował się w działalność socjalistyczną, sympatyzując z Komunistyczną Partią Polski.
W trakcie II wojny światowej, brał udział w działaniach wojennych jako żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na terenie ZSRR. Po wojnie stał się członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, zatrudniony w aparacie partyjnym. W ramach PPR sprawował funkcję sekretarza Komitetu Wojewódzkiego w Bydgoszczy w latach 1945–1947 oraz I sekretarza w tej samej instytucji.
W 1947 roku został zastępcą członka Komitetu Centralnego tej partii, a w PZPR był I sekretarzem w kilku miastach, w tym Bydgoszczy (1948–1949), Szczecinie (1949) oraz Wrocławiu (1951–1952). Do 1968 roku pełnił funkcję I sekretarza w Koszalinie. W Komitecie Centralnym był odpowiedzialny za Wydział Rolny, gdzie pełnił funkcję kierownika (1952–1953) oraz zastępcą kierownika (1959–1960). Zasiadał także w KC jako zastępca członka (1948–1954, 1964–1968) oraz członek (1954–1959).
Od 1959 do 1964 roku był członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej, a w latach 1968–1971 sprawował jej przewodniczenie. Kuligowski posiadał mandat poselski w Sejmie PRL w okresach I, III, IV i V kadencji. W latach 1953–1956 pełnił rolę podsekretarza stanu w Ministerstwie Państwowych Gospodarstw Rolnych, a następnie do stycznia 1957 roku był ministrem rolnictwa.
W latach 1957–1959 był sekretarzem Głównego Komitetu Organizacyjnego Związku Kółek i Organizacji Rolniczych. W życiu osobistym, Antoni był żonaty z Eugenią Kuligowską. Po swojej śmierci, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze G-11-11.
Odznaczenia
Antoni Kuligowski był osobą wyróżniającą się w swojej działalności, co potwierdzają liczne odznaczenia, które otrzymał w ciągu swojego życia. Oto lista jego najważniejszych medalów i odznaczeń:
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964),
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
- Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1970).
Przypisy
- Mirosław Szumiło. Elita PZPR w latach 1948–1955 – mechanizmy zmian kadrowych. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne”. 4/2017 r. s. 730. ISSN 0083-4351.
- Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 25.11.2019 r.]
- Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r. s. 1.
- Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 4, 18.04.1966 r. s. 1.
- Lista odznaczonych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20.07.1964 r. s. 2.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Igor Ostrowski | Stanisław Bagiński | Marek Bogucki (naukowiec) | Marcin Rybicki | Romuald Bobrzak | Wacław Wojewódzki | Lidia Markiewicz-Ziental | Michał Borowski (architekt) | Roman Fidelski | Leon Konopka | Anna Paradowska-Szelągowska | Grażyna Bernatowicz | Nachum Nir | Bogusław Kaczyński (dyplomata) | Jan Wieliński | Mirosława Masłowska | Barbara Borys-Damięcka | Tadeusz Zabłudowski | Miriam Hajnsdorf | Ryszard Jacek ŻochowskiOceń: Antoni Kuligowski