Paulin Frydman

---

Życiorys

W okresie międzywojennym Paulin Frydman wyróżniał się jako jeden z najbardziej utalentowanych szachistów w Warszawie. Jego umiejętności zaowocowały tytułem wicemistrza Polski zdobytym w 1926 roku, gdzie zajął drugie miejsce, ustępując Dawidowi Przepiórce. W pięciu kolejnych finałach mistrzostw brał udział, w 1927 roku osiągając dzielone V-VII miejsce razem z Chwojnikiem oraz Kohnem, a osiągając brązowy medal w 1935 roku, ustępując jedynie Ksaweremu Tartakowerowi oraz Mieczysławowi Najdorfowi. Ponadto, w 1935 roku remizował w emocjonującym meczu z Rudolfem Spielmannem w Warszawie.

Frydman czterokrotnie sięgał po tytuł mistrza Warszawy (w latach 1931, 1932, 1933 oraz 1936), a w 1937 roku przyczynił się do zdobycia przez miasto tytułu drużynowego mistrza Polski.

W 1928 roku zadebiutował na olimpiadzie szachowej w Hadze, a jego udział w wszystkich siedmiu przedwojennych olimpiadach, którego był jedynym polskim reprezentantem, odzwierciedla jego wyjątkowe umiejętności. Frydman zdobył w sumie dziesięć medali olimpijskich, z czego sześć było w drużynie, a cztery indywidualne. Jego największym osiągnięciem był złoty medal za drużynowe zwycięstwo na olimpiadzie w Hamburgu w 1930 roku. Był również kluczowym członkiem polskiej reprezentacji, zdobywając 61 punktów w 91 rozegranych partiach, co daje mu imponujący wynik 67% skuteczności.

W 1936 roku Frydman prowadził polską drużynę na nieoficjalnej olimpiadzie w Berlinie, gdzie kraj zajął drugie miejsce. Wśród jego indywidualnych triumfów można wymienić również zwycięstwa w międzynarodowych turniejach w Budapeszcie w 1934 roku oraz w Helsinkach w 1935 roku, gdzie pokonał samego Paula Keresa w bezpośrednim pojedynku.

Wybuch II wojny światowej zastał polskich szachistów w Argentynie, gdzie zorganizowano ósmą olimpiadę. Frydman, podobnie jak jego kolega Najdorf, postanowił pozostać w Buenos Aires. W tym mieście aktywnie uczestniczył w szachowym życiu, odnosząc sukcesy w międzynarodowych turniejach, takich jak IV-V miejsce w Mar del Plata w 1941 roku, III miejsce w Buenos Aires (za Najdorfem i Stahlbergiem), pierwsze miejsce w Buenos Aires (przed Czerniakiem) oraz III-IV miejsce w Sao Pedro. Jednak w 1942 roku musiał zrezygnować z rywalizacji w szachach wyczynowych z powodu problemów zdrowotnych.

W 1941 roku Frydman otworzył kawiarnię szachową w centrum Buenos Aires, co pozwoliło mu na uzyskanie niezależności finansowej. Nawiązał wówczas bliską przyjaźń z Witoldem Gombrowiczem, który również pasjonował się szachami i często bywał w jego lokalu. W 1978 roku, w czasie kolejnej olimpiady szachowej odbywającej się w Argentynie, Frydman oraz Najdorf zostali uhonorowani przez polską delegację medalem 50-lecia Polskiego Związku Szachowego.

Według systemu Chessmetrics, Frydman osiągnął swoje najwyższe notowania w grudniu 1934 roku, plasując się na 19. miejscu na świecie.

---

Oceń: Paulin Frydman

---