Wacław Ziółkowski (zapaśnik)

Ukończył Techniczną Szkołę Kolejnictwa w 1923 roku, po czym rozpoczął pracę jako księgowy. Jako zapaśnik specjalizował się w stylu klasycznym i odnosił liczne sukcesy. W 1927 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Budapeszcie, zdobywając 4. miejsce w wadze koguciej (do 62 kg). Jego osiągnięcia na krajowej arenie również zasługują na uznanie – był mistrzem Polski w wadze koguciej w 1924 roku oraz w wadze piórkowej w latach 1926 i 1927. Dodatkowo zdobył brązowy medal w wadze piórkowej w 1928 roku.

Po zakończeniu kariery sportowej Wacław Ziółkowski kontynuował swoje zaangażowanie w świat sportu jako trener oraz sędzia. Był prezesem Polskiego Związku Atletycznego w latach 1948–1951 oraz przewodniczącym Sekcji Zapasów i Walki Wolnej GHHF. Jego działalność w Polskim Związku Zapaśniczym była długa i znacząca, jako że pełnił funkcję honorowego prezesa, a także pozostawał członkiem zarządu przez wiele lat.

Po jego śmierci, w 1992 roku, zainaugurowano turniej memoriałowy noszący jego imię, co stanowi dowód na trwałe miejsce, jakie zajmuje w historii polskiego sportu.

Wacław Ziółkowski został odznaczony wieloma nagrodami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1969 roku oraz Krzyżem Zasługi, który otrzymał w wersji Srebrnej w 1936 roku i Złotej w 1948 roku. Po jego śmierci, spoczął na cmentarzu Bródnowskim (kwatera C41 rząd 3 grób 9), gdzie jego pamięć jest czczona przez kolejne pokolenia zapaleńców zapaśnictwa.