Mariusz Gorczyński


Mariusz Gorczyński, znany również jako Marian Gorczyński, to jedna z wybitnych postaci polskiego świata filmowego, którego urodziny przypadają na 25 marca 1933 roku w Warszawie. Niestety, jego życie zakończyło się 15 grudnia 1990 roku, również w stolicy.

W ciągu swojej kariery artystycznej, Gorczyński zagościł na ekranach niemal 90 razy, biorąc udział w różnorodnych produkcjach. Jego dokonania obejmują zarówno filmy fabularne, jak i serie telewizyjne. Ponadto, uczestniczył w spektaklach Teatru Telewizji, programach rozrywkowych oraz w szkolnych etiudach.

Życiorys

W 1945 roku Mariusz Gorczyński osiedlił się w Legnicy, gdzie przybył z Niemiec, gdzie razem z ojcem przebywał na robotach przymusowych. W 1950 roku przeniósł się do Warszawy, aby kontynuować naukę w technikum mechanicznym. Jednak po roku zdecydował się na dalszy krok i przeprowadził do Bydgoszczy, gdzie do 1953 roku uczęszczał do Państwowej Szkoły Instruktorów Teatrów Ochotniczych.

W 1958 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Łodzi. Tuż po zakończeniu nauki, dołączył do nowo powstałego teatru 7.15 w Łodzi, gdzie występował aż do 1962 roku. Następnie związał się z kabaretem Lidii Wysockiej Wagabunda, co było kolejnym ważnym krokiem w jego karierze artystycznej.

Od 1965 roku do 1967 roku Mariusz był aktorem Teatru Klasycznego, gdzie realizował przede wszystkim bardziej epizodyczne role. W latach 1966–1969 występował u boku Mieczysławy Ćwiklińskiej w sztuce „Drzewa umierają stojąc”, która objazdowo była prezentowana w Polsce dzięki przedsiębiorstwu państwowemu Artos. W trakcie tej działalności współpracował również z Zespołem Estradowym Wojsk Lotniczych „Eskadra”.

Z czasem Mariusz zaczął reżyserować programy estradowe dla Stołecznej Estrady. W 1974 roku podjęto decyzję o jego zatrudnieniu jako aktora w Teatrze Syrena, gdzie pracował aż do 1988 roku, kiedy to został usunięty z powodu poważnych problemów związanych z chorobą alkoholową.

W życiu artysty nastał tragiczny koniec. Mariusz Gorczyński zmarł 15 grudnia 1990 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na komunalnym cmentarzu Północnym w Warszawie.

Filmografia

Mariusz Gorczyński, uznany aktor, ma na swoim koncie bogaty zbiór ról filmowych, które ukazują jego wszechstronność i talent.

  • 1956: Koniec nocy – postać Ryśka Bednarka,
  • 1957: Król Maciuś I – wygrany w stolicy; ludożerca (dwie role),
  • 1957: Prawdziwy koniec wielkiej wojny – gość na przyjęciu,
  • 1959: Awantura o Basię – jego występ jako aktor Sokołowski grający królika,
  • 1959: Inspekcja pana Anatola – rola bikiniarza,
  • 1961: Komedianty – aktor,
  • 1962: Na białym szlaku – rola żołnierza niemieckiego,
  • 1965: Podziemny front – oficer SS, odcinki 5 i 6,
  • 1966: Kochajmy syrenki – Marian Anto, konferansjer i piosenkarz zespołu „Jeździmy z humorkiem”,
  • 1967: Poczmistrz – porucznik Iwan Osipowicz Riabin,
  • 1967: Westerplatte – szeregowiec Dominiak rzucający granat,
  • 1970: Przygody psa Cywila – strażnik przewożący więźniów w odcinku 5,
  • 1970: Zapalniczka – Władek, „ślusarz” włamujący się do mieszkania Krawczyka,
  • 1975: Opadły liście z drzew – postać „Szczupaka”,
  • 1976-1987: 07 zgłoś się – występował w różnych rolach, w tym jako kieszonkowiec Edward Gabor, szef nielegalnego kasyna Stolarskiego, oraz w dubbingu,
  • 1976: Motylem jestem, czyli romans 40-latka – grał Zawilca, impresario Orskiej,
  • 1977: Polskie drogi – Scharfuhrer Emil Michanek w odcinku 11,
  • 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – rola Wisiornego, właściciela „kabrioleta”,
  • 1979: Dyrygent – skrzypek z Warszawy,
  • 1979: Przyjaciele – sierżant, szef kompanii w odcinku 3,
  • 1980: Ciosy – barman w retrospekcji,
  • 1980: Dom – pijany mężczyzna w lokalu, odcinek 4,
  • 1980: Polonia Restituta – rozbrajany oficer niemiecki; japoński delegat na Kongresie Wersalskim (dwie role),
  • 1980: Zamach stanu,
  • 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – policjant aresztujący Stefańskiego,
  • 1982: Polonia Restituta – kolejne wystąpienie jako rozbrajany oficer niemiecki, odcinek 5; japoński delegat (odcinki 5-7),
  • 1982: Wielki Szu – kelner w „Victorii”,
  • 1983: Alternatywy 4 – kolega Anioła, który chciał pracować w Pewexie,
  • 1983: Fachowiec – agent policji,
  • 1983: Katastrofa w Gibraltarze – pułkownik Gralewski-Pankowski, kurier z Polski na Gibraltarze,
  • 1983: Szaleństwa panny Ewy – mężczyzna tańczący na statku w odcinku 3,
  • 1983: Wedle wyroków twoich… – przewodnik wyprowadzający Rachelę z Getta,
  • 1984: Pan na Żuławach – aptekarz w odcinku 3, urzędnik w odcinku 7,
  • 1984: Szaleństwa panny Ewy – mężczyzna tańczący na statku,
  • 1985: Rośliny trujące – szatniarz w lokalu,
  • 1985: Temida – posterunkowy na dworcu Warszawa-Wschodnia,
  • 1986: Dwie wigilie – barman,
  • 1986: Kryptonim „Turyści” – wywiadowca amerykański,
  • 1986: Tulipan – stróż wpuszczający ciągnik z węglem w odcinku 6,
  • 1986: Wcześnie urodzony – barman,
  • 1986: Zmiennicy – pijaczek w odcinkach 3, 6 i 14,
  • 1987: Anioł w szafie – pijaczek,
  • 1987: Co to konia obchodzi? – pijaczek,
  • 1987: Rzeka kłamstwa – widz w kinie w odcinku 7,
  • 1987: Śmieciarz – Niemiec oblewający zwycięstwo hitlerowców nad Grecją,
  • 1987: Ballada o Januszku – milicjant,
  • 1988: Crimen – Rachmet, sługa Bełzeckiego w odcinkach 2 i 5,
  • 1988: Generał Berling – konduktor radziecki,
  • 1988: Obywatel Piszczyk – handlarz walutą w pociągu,
  • 1988: Pięć minut przed gwizdkiem – pijaczek,
  • 1988: Rodzina Kanderów – urzędnik ministerstwa wręczający Sekule materiały propagandowe w odcinku 5,
  • 1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie… – wprowadzający Szefa do KC,
  • 1989: Gorzka miłość – mechanik,
  • 1989: Gorzka miłość – mechanik w odcinku 4,
  • 1989: Janka – członek trupy teatralnej „Bucarro” w odcinku 6,
  • 1989: Nocny gość – Uchol,
  • 1990: Kapitan Conrad,
  • 1990: Mów mi Rockefeller – kierownik sklepu,
  • 1991: Pogranicze w ogniu – kelner w kawiarni „Edelweis” w odcinku 22.

Przypisy

  1. Dajbor 2019 r., s. 146.
  2. Dajbor 2019 r., s. 137, 144.
  3. Dajbor 2019 r., s. 135-137.
  4. Dajbor 2019 r., s. 132-134.
  5. Dajbor 2019 r., s. 130.
  6. Dajbor 2019 r., s. 126-127.
  7. Dajbor 2019 r., s. 116-117.
  8. Dajbor 2019 r., s. 116.

Oceń: Mariusz Gorczyński

Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:11