Teofila Żołopińska, z rodziną Płaczkowskich, urodziła się 22 kwietnia 1854 roku w Warszawie. Była znaną postacią w polskim świecie teatralnym oraz muzycznym.
Jej kariera obejmowała zarówno twórczość aktorską, jak i śpiewaczą, co czyniło ją wszechstronnie utalentowaną artystką. Zmarła 22 września 1934 roku w Skolimowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w kulturze polskiej.
Kariera teatralna
Teofila Żołopińska rozpoczęła swoją karierę artystyczną, która miała miejsce najprawdopodobniej w 1872 roku w Warszawie. Jej talent ujawnił się na krótko w 1877 roku, kiedy to występowała w operach i operetkach w Teatrze Krakowskim.
W późniejszych latach, artystka była związana z różnymi zespołami teatrów prowincjonalnych, w tym z grupami takimi jak Anastazego Trapszy w latach 1873-1876 oraz Bolesława Kremskiego i Hipolita Wójcickiego w latach 1877-1879. W 1880 roku miała do czynienia z Marcelem Trapszą, a także z Feliksem Krotkym oraz Rufinem Morozowiczem w sezonie 1880/1881. Dalsze lata jej kariery związane były z Władysławem Leśniewskim i Władysławem Antonim Górskim (1882), Janem Żołopińskim (1884–1885, 1897), Augustem Padygą (1886) oraz Janem Szymborskim (1887).
Teofila występowała również w zespole działowym w Płocku oraz warszawskim teatrze ogródkowym o nazwie „Alhambra”. W latach 1901-1905 była członkinią zespołu Teatru Ludowego w Warszawie, a od sezonu 1898 zaczęła występować poza granicami Królestwa Polskiego, osiągając sukcesy w takich miejscach jak Petersburg, Kijów oraz Kamieniec Podolski.
W sezonie 1921/1922 oraz 1926/1927 artystka występowała w Teatrze Narodowym w Toruniu, a w sezonie 1922/1923 w Teatrze im. Władysława Syrokomli w Wilnie. Jej znakomite umiejętności aktorskie i wokalne zaowocowały wieloma pamiętnymi rolami, między innymi: Babci w „Ładnej historii”, Ciaputkiewiczowej w „Grubych rybach”, Jenty w „Małce Szwarcenkopf”, Dobrójskiej w „Ślubach panieńskich” oraz Klimki w „Weselu”. W repertuarze miała także partie operetkowe, takie jak Violetta w „Wesołej wojnie”, Klara w „Córce pani Angot” oraz Inez w „Gadułach”. W operze zadebiutowała jako Zofia w „Halce”.
Życie prywatne
W 1877 roku Teofila Żołopińska wyszła za mąż za Jana Żołopińskiego, który był zarówno aktorem, jak i przedsiębiorcą teatralnym.
W ostatnich latach swojego życia, począwszy od 1927 roku, mieszkała w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich zlokalizowanym w Skolimowie.
Przypisy
- Żołopiński Jan, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 864.
- Krotke, Krotki Feliks, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 336-337.
- a b c Żołopińska Teofila z Płaczkowskich, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 864.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Piotr Siejka (aktor) | Maja Kitajewska | Wilku | Dominik Kuta | Tadeusz Cieślewski (ojciec) | Henryk Rzętkowski | Tomasz Marzecki | Joanna Sienkiewicz | Maria Wachowiak | Michał Żarnecki | Lucyna Arska | Stanisław Iwański (aktor) | Stanisław Brucz | Jarosław Modzelewski | Wanda Bartówna | Maria Boguszewska (artystka) | Krzysztof Jaryczewski | Mariusz Gorczyński | Robert Luty | Katarzyna KołeczekOceń: Teofila Żołopińska