Marceli Sachs

Media i komunikacja

Marceli Sachs, urodzony w 1870 roku w Warszawie, to postać, która pozostawiła znaczący ślad w historii polskiego dziennikarstwa i wydawania prasy. Swoje życie i karierę związał głównie z Łodzią, gdzie przyczynił się do rozwoju lokalnych mediów.

Nie tylko był dziennikarzem, ale również wydawcą gazet, co podkreśla jego wszechstronność i zaangażowanie w sferze publicznej. Jego działalność miała istotny wpływ na kształtowanie opinii publicznej w swoim czasie.

Marceli Sachs zmarł 2 lutego 1934 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie dorobek, który do dziś jest doceniany przez historyków mediów.

Życiorys

Marceli Sachs, pochodzący z żydowskiej rodziny, przeszedł na chrześcijaństwo, przyjmując chrzest w kościele ewangelicko-reformowanym. Jego kariera publicystyczna rozpoczęła się przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to współpracował z czasopismami wydawanymi przez SDKPiL oraz PPS-Lewicę. W warszawskiej prasie z łatwością publikował swoje tłumaczenia z różnych języków obcych.

Był zarówno wydawcą, jak i redaktorem naczelnym wielu gazet, w tym „Głos”, „Głos Polski”, „Goniec Wieczorny Ilustrowany” oraz „Kurier Czerwony”. Jego współpraca obejmowała również czasopisma takie jak „Echa Płockie”, „Gazeta Lubelska” czy „Ziarno”. W latach 1907–08 piastował funkcję redaktora naczelnego „Gazety Kujawskiej” we Włocławku, a w kolejnych latach, od 1909 do 1910, był jej sekretarzem. Ponadto, od lipca do grudnia 1913 r. pełnił funkcję sekretarza redakcji „Kuriera Włocławskiego”.

Sachs, jako zapalony publicysta, chętnie podejmował problematykę dotycząca nauki oraz spraw społecznych. 30 kwietnia 1914 roku został powołany na stanowisko kierownika literackiego „Nowej Gazety Łódzkiej”, której wydawaniem zajmował się J. Grodek. Po zakończeniu niemieckiej okupacji, kontynuował swoją działalność w Łodzi, gdzie stał się redaktorem i wydawcą „Głosu Polskiego” od 12 listopada 1918. W celu realizacji tej inicjatywy, przejął urządzenia redakcyjne oraz sprzęt od wspieranej przez Niemców „Godziny Polski” prowadzonej przez Adama Napieralskiego i Cezarego Zawiłowskiego.

Jego działania spotkały się z ostrą krytyką ze strony konkurencyjnej prasy, co skłoniło rząd do powołania kuratorów majątku, w osobach Aleksego Rżewskiego oraz Kazimierza Pużaka. Przeciwnicy oskarżali go o bezprawne przywłaszczenie mienia państwowego, co doprowadziło do wniesienia przez niego pozwu o zniesławienie przeciwko stronom, które reprezentował Romuald Petrykowski oraz Stanisława Książka w 1921 roku.

W latach 1918–29 piastował stanowisko redaktora naczelnego nie tylko „Głosu Polskiego”, ale także jego popołudniówki „Kurier Wieczorny” (1921–25). Z biegiem czasu, zmęczony zaciętą konkurencją oraz wyniszczony przewlekłą chorobą, zdecydował się na wycofanie się z działalności dziennikarskiej i przeprowadził się do Warszawy.

Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie, a nekrologi na jego cześć zamieściły gazety łódzkie. Pozostawił po sobie żonę, Marię.

Przypisy

  1. a b Marceli Sachs [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 14.10.2022 r.]
  2. a b Władysław (1868-1918). Red.W.(1. 1. ). R. Rowiński Władysław (1868-1918). Red.W.(1. 1. ). R., Kurjer Łódzki 1934 Ib, Nr 30 - 57 [dostęp 14.10.2022 r.]
  3. a b „Kurier Łódzki” 1934 nr 32
  4. Jan Bolesław Nycek Ludzie i książki. Słownik biograficzny ludzi książki i pióra województwa płockiego. Płock 1983 r.

Oceń: Marceli Sachs

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:19