Maciej Łukasiewicz

Łukasiewicz był osobą zaangażowaną w twórczość poetycką w młodości, jednak jego sytuacja zawodowa uległa zmianie po wprowadzeniu stanu wojennego, kiedy to został negatywnie zweryfikowany i usunięty z pracy. Po okresie zwolnienia postanowił zainicjować nowe przedsięwzięcia, stając się współzałożycielem „Poradnika Sprzedawcy Żywności”. Następnie, od 1983 roku, pracował w Agencji Omnipress, utworzonej przez dziennikarzy, którzy przeżyli weryfikację lat 1981–1982. W tym czasie publikował również w prasie opozycyjnej, co miało kluczowe znaczenie dla rozwoju jego kariery.

W 1984 roku Maciej Łukasiewicz powołał kwartalnik „Wolne pismo MOST”, a później zainicjował działalność wydawnictwa MOST, które zaopatrywało rynek w książki w drugim obiegu, a także publikowało „Warszawskie Zeszyty Historyczne” i „Kulturę Niezależną”. Od 1989 roku, w skutek rekomendacji ówczesnego premiera Tadeusza Mazowieckiego, obok Dariusza Fikusa, został wprowadzony do kierownictwa dziennika „Rzeczpospolita”. Fikus objął funkcję redaktora naczelnego, podczas gdy Łukasiewicz został jego pierwszym zastępcą.

W latach 1990–1996 Łukasiewicz aktywnie działał jako wiceprezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a w latach 2000–2004 pełnił rolę naczelnego „Rzeczpospolitej”. Jego praca została doceniona przez środowisko dziennikarskie i uhonorowana wieloma nagrodami, w tym Laurem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Platynowym Laurem. W 2004 roku wyróżniono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w długoletniej pracy dziennikarskiej i publicystycznej”. Niestety, odszedł po długiej walce z rakiem, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskim dziennikarstwie.