Ludwika Rywacka

---

Życiorys

Była rodzeństwem znanych aktorek Anny Pietrzykowskiej oraz Joanny Krajewskiej. Swoje artystyczne kroki stawiała w Szkole Dramatycznej w Warszawie. Jej sceniczny debiut miał miejsce w 1828 roku, kiedy to zagrała rolę Ludwiki w spektaklu Niajki z dziećmi w ogródku, jeszcze pod panieńskim nazwiskiem. Dwa lata później, w 1830 roku, wystąpiła po raz pierwszy w warszawskim Teatrze Wielkim, gdzie wcieliła się w postać Tryfony w Chłopie milionowym Ferdinanda Raimunda, z muzyką Józefa Damsego.

Początkowo angażowała się jako członkini operowego chóru, jednak z biegiem lat zaczęła wykonywać coraz większe solowe partie, które stały się jej znakiem rozpoznawczym. Wspomniane partie obejmowały role Elwiry w Niemiej z Portici, Kloryndy w Kopciuszku oraz Agaty w Wolnym strzelcu. Przez lata 1835-1837 kształciła się w Szkole Śpiewu przy Teatrze Wielkim, gdzie miała zaszczyt uczyć się pod okiem takich mistrzów jak Walentego Kratzera, Józefa Elsnera, Jana Stefaniego i Karola Kurpińskiego.

W 1837 roku zrealizowała swoją marzenie i udała się w podróż do Włoch, gdzie występowała w Turku – operze Gioacchina Rossiniego. Po powrocie do Warszawy stworzyła niezapomnianą kreację w Semiramidzie. Na początku lat 40. XIX wieku ponownie wybrała się do Włoch, aby wzbogacić swoje umiejętności muzyczne. Jej dalsza kariera na deskach Teatru Wielkiego obfitowała w role takie jak Łucja w Łucji z Lammermooru, Izabela w Robercie Diable, Lukrecja w Lukrecji Borgii, Lynda w Lindzie z Chamounix oraz Donna Anna w Don Giovannim.

Dysponowała głosem o szerokiej skali, co pozwalało jej na wykonywanie zarówno partii sopranowych, jak i altowych. W 1849 roku z powodzeniem wzięła udział w polskich premierach oper Giuseppe Verdiego, takich jak Makbet i Dwaj Foskariusze. Jej ostatni występ na deskach Teatru Wielkiego miał miejsce w 1854 roku, kiedy to znowu zaśpiewała w Marii di Rohan Gaetana Donizettiego. Po tym wydarzeniu, z powodu różnorodnych intryg, zdecydowała się na opuszczenie Warszawy.

W kolejnych latach mieszkała w Lwowie, gdzie kontynuowała swoją karierę artystyczną oraz prowadziła szkołę śpiewu. W 1856 roku dawała występy w Żytomierzu i Kijowie. Jej życie zakończyło się nagle w dyliżansie, który jechał z Kijowa do Warszawy. Była żoną śpiewaka Jana Kanty Rywackiego. Po jej śmierci, została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

---

Oceń: Ludwika Rywacka

---