Ludwik Wołowski

---

Życiorys

Rodzina Wołowskich pochodzi od Eliszy Szora, który był potomkiem Naftalego Szora, znanego rabina Lublina. W latach 1759/60 Elisza Szor, członek żydowsko-chrześcijańskiej sekty, przeszedł z dziećmi na katolicyzm w Lwowie, przyjmując wtedy nazwisko Wołowski. Nazwa ta wywodzi się z polskiego tłumaczenia ich hebrajskiego nazwiska „Szor”, co oznacza wół. Ludwik Wołowski był synem Franciszka Wołowskiego, prawnuka Eliszy Szora, który dał się poznać jako ceniony prawnik oraz deputowany na Sejm, a także zwolennik powstania listopadowego.

Ludwik rozpoczął swoją edukację w Warszawie, a od 1823 roku kontynuował naukę przez cztery lata w renomowanym liceum Henryka IV w Paryżu. Podczas swojego pobytu w Paryżu był członkiem sprzysiężenia Piotra Wysockiego. W 1831 roku, jako pierwszy sekretarz poselstwa polskiego rządu powstańczego, powrócił do Paryża. Po upadku powstania pozostał na emigracji, ponieważ władze rosyjskie za jego udział w powstaniu skazały go zaocznie na śmierć.

W 1832 roku Ludwik Wołowski stał się jednym z założycieli Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Dwa lata później uzyskał obywatelstwo francuskie. W latach 1839-1871 nauczał w Conservatoire National des Arts et Métiers, a w 1843 roku objął tam katedrę prawa przemysłowego, rozszerzając później swoje wykłady o ekonomię polityczną. Jego działalność publiczna doprowadziła do jego wyboru do Zgromadzenia Narodowego w 1848 roku.

28 lutego 1852 roku był jednym z współzałożycieli w Paryżu banku Crédit Foncier de France, w towarzystwie Ksawerym Branickim. Był to pierwszy w Europie bank kredytów hipotecznych, który utworzono na wzór Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, powołanego przez Franciszka Ksawerego Druckiego Lubeckiego w Królestwie Polskim. W 1876 roku, krótko przed swoją śmiercią, Ludwik został wybrany dożywotnim senatorem.

Był ojcem Ludwiki, która wyszła za mąż za Passy. Dodatkowo, Ludwik był stryjem Andrzeja Władysława Wołowskiego, którego wspierał po jego przybyciu do Francji w wyniku upadku powstania styczniowego.

Poglądy ekonomiczne

Ludwik Wołowski był wybitnym ekonomistą, który w swoich poglądach podkreślał znaczenie liberalizmu gospodarczego. Opowiadał się także za bimetalizmem, co oznaczało, iż zarówno złoto, jak i srebro miałyby pełnić rolę podstawowego środka wymiany w polityce pieniężnej.

W jego pracy zatytułowanej „Zagadnienie banków” przedstawiał pomysł utworzenia jednego centralnego banku emisyjnego, co miało zharmonizować system bankowy. To niezbędne rozwiązanie miało na celu uproszczenie emisji pieniądza oraz zapewnienie większej stabilności finansowej.

Wołowski był zwolennikiem ograniczenia interwencjonizmu państwowego, postulując, że powinno on ograniczać się jedynie do emisji banknotów. W tym kontekście argumentował, że emisja powinna opierać się na funduszu kruszcowym, który uwzględniałby zarówno złoto, jak i srebro, zapewniając tym samym odpowiednie zabezpieczenie wartości pieniądza.

Dzieła

W dorobku Ludwika Wołowskiego znajdują się liczne prace, które miały duży wpływ na rozwój myśli ekonomicznej oraz statystycznej. Jego książki pokrywają różnorodne tematy z zakresu ekonomii oraz finansów, a niektóre z nich wciąż są szeroko cytowane w dziedzinie nauk ekonomicznych.

• De l’organisation du crédit foncier, 1848,
• Études d’économie politique et de statistique, 1848,
• Introduction de l’économie politique en Italie, 1858,
• La Question des banques (Zagadnienie banków), 1864,
• Les Finances de la Russie, 1864,
• Notions générales d’économie politique, 1866,
• La Banque d’Angleterre et la banque d’Écosse, 1867,
• La Liberté commerciale et le résultat du traité de commerce de 1860, 1869,
• Le Travail des enfants dans les manufactures, 1868,
• Le Change et la circulation, 1869,
• La Question monétaire, 2. wydanie, 1869.

---

Oceń: Ludwik Wołowski

---