Ludwik Spiess


Ludwik Henryk Spiess to postać o znaczącym wpływie na rozwój polskiej farmacji. Urodził się 5 sierpnia 1820 roku w Warszawie, gdzie również spędził większą część swojego życia, aż do chwili swojej śmierci, która miała miejsce 5 września 1896 roku.

Jako farmaceuta i przemysłowiec, Spiess był uważany za prekursora przemysłu farmaceutycznego w Polsce, wprowadzając innowacyjne rozwiązania, które miały wpływ na rozwój tej branży.

Życiorys

Ludwik Spiess był synem Henryka Bogumira, który pracował jako farmaceuta, oraz Elżbiety Marii z Marchandów. Jego kariera rozpoczęła się od założenia składu aptecznego i chemicznego w 1844 roku w Warszawie, co stanowiło pierwszy krok w jego działalności przemysłowej. Wkrótce, w 1848 roku, zbudował fabrykę nawozów sztucznych w Rudzie Guzowskiej, obecnie znanej jako Żyrardów.

Rok 1860 oznaczał dla Spiessa przejęcie po ojcu jednego z czołowych zakładów chemicznych w Królestwie Polskim, którym była fabryka znajdująca się w Tarchominie. Tam podjął decyzję o przeniesieniu produkcji nawozów sztucznych, co zaowocowało rozbudową zakładu oraz rozszerzeniem asortymentu o kosmetyki oraz preparaty galenowe, znane z zastosowania naturalnych składników w medycynie. Takie metody leczenia nazwane zostały na cześć Galena, starożytnego lekarza.

Od roku 1874 Ludwik Spiess zarządzał fabryką wspólnie z synem Stefanem, operując pod szyldem: Fabryka Płodów Chemicznych Ludwik Spiess i Syn. To przedsiębiorstwo było zalążkiem przyszłej tarchomińskiej Polfy, która miała duży wpływ na rozwój sektora chemicznego w Polsce.

Funkcje społeczne

  • współzałożyciel oraz długoletni prezes Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Warszawskich,
  • członek komitetu zborowego oraz prezes Rady Szczegółowej szpitala Ewangelickiego,
  • dyrektor Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu,
  • starszy wydziału kasowego Kolegium Kościelnego.

Życie prywatne

W 1846 roku Ludwik Spiess zawarł związek małżeński z Anastazją z Dursów, która żyła w latach 1822–1895. Para doczekała się syna Stefana (1847–1893). Ważną postacią w rodzinie był wnuk Ludwika Spiessa, Ludwik Julian Spiess, który żył w latach 1872–1956.

Ludwik Spiess znalazł swoje miejsce wiecznego spoczynku w grobowcu rodzinnym, który znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, w alei 5, numer 21.

Publikacje

Oto wybór ważnych publikacji Ludwika Spiessa, które rzucają światło na jego wkład w polską historię i kulturę.

  • rys historyczno–statystyczny szpitali i innych zakładów dobroczynnych w Królestwie Polskim, 1872,
  • opisanie szpitala Ewangelickiego w Warszawie, 1875,
  • pamiętnik kasy Pożyczkowej Przemysłowców Warszawskich, 1895.

Przypisy

  1. śp. LUDWIK HENRYK SPIESS
  2. Jan Berger: Historia Białołęki i jej dzień dzisiejszy. Pod zaborami.. [dostęp 28.07.2015 r.]

Oceń: Ludwik Spiess

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:22