Ligia Teresa Urniaż-Grabowska, urodzona 25 września 1937 roku w Warszawie, była polską lekarką oraz znaczącą postacią w historii opozycji demokratycznej podczas okresu PRL. Poświęciła swoje życie nie tylko medycynie, ale również walce o praworządność i wolność w Polsce.
Urniaż-Grabowska zmarła 23 listopada 2017 roku w swoim rodzinnym mieście, Warszawie, pozostawiając po sobie wielki ślad zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród tych, którzy dążyli do wprowadzenia zmian w ówczesnym ustroju.
W trakcie swojej kariery politycznej pełniła funkcję senatora IV kadencji, co dodatkowo podkreśla jej zaangażowanie w sprawy publiczne oraz dążenie do demokratyzacji życia społecznego w Polsce.
Życiorys
Ligia Urniaż-Grabowska była córką Zdzisława i Marty. W 1965 roku ukończyła naukę na Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie zdobyła wykształcenie medyczne. Po ukończeniu studiów podjęła pracę jako lekarz, między innymi w Nowym Dworze Mazowieckim oraz Legionowie.
W roku 1980 aktywnie współtworzyła Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” w tychże miejscowościach. W tym okresie przewodniczyła komisji zakładowej związku w legionowskim zakładzie opieki zdrowotnej i była delegatem na wojewódzki zjazd delegatów Regionu Mazowsze NSZZ „S”. W listopadzie 1981 roku została brutalnie pobita przez nieznanych sprawców, co wpłynęło na jej dalszą działalność.
Po wprowadzeniu stanu wojennego, przez kilka miesięcy ukrywała się w Warszawie, jednak w czerwcu 1982 roku została aresztowana. Wraz z córką trafiła do ośrodka internowania w Darłówku, skąd zwolniono ją w grudniu tego samego roku. Po uwolnieniu związała się z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności oraz ich Rodzinom, angażując się w organizację pomocy medycznej dla więźniów politycznych.
W jej opozycyjnej działalności mieściły się również takie działania jak: interwencje do władz, rozdział leków dla ukrywających się opozycjonistów i kolportowanie wydawnictw drugiego obiegu. Ligia opiekowała się Barbarą Sadowską po zabójstwie jej syna Grzegorza Przemyka, a z ramienia episkopatu Polski obserwowała proces związany z morderstwem księdza Jerzego Popiełuszki w Toruniu.
Po reaktywacji związku od 1990 do 1998 roku, Ligia Urniaż-Grabowska zasiadała w zarządzie Regionu Mazowsze „Solidarności” oraz była członkinią prezydium regionalnej Sekcji Służby Zdrowia NSZZ „S”. Pełniła także funkcję radnej miejskiej, a w 1997 roku została wiceprezydentem Legionowa. Współtworzyła Ligę Krajową i była aktywna w strukturach tej organizacji, a także zasiadała w radzie Fundacji Młodej Polonii.
W wyborach przeprowadzonych w 1997 roku zdobyła mandat senatora z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność, reprezentując województwo skierniewickie. Z kolei w wyborach w 2001 roku bezskutecznie ubiegała się o reelekcję z listy Bloku Senat 2001 jako przedstawicielka Ruchu Społecznego AWS w okręgu płockim. Natomiast w 2006 roku kandydowała do sejmiku mazowieckiego z listy Wspólnoty Samorządowej Województwa Mazowieckiego.
Ligia Urniaż-Grabowska zmarła 28 listopada 2017 roku i została pochowana na cmentarzu parafialnym w Chotomowie.
Odznaczenia i wyróżnienia
W 2008 roku, Ligia Urniaż-Grabowska została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Następnie, w 2016 roku, otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności. Dodatkowo, zasłużyła na wyróżnienie tytułem honorowego obywatela Brzezin.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Stanisław Kaszubski | Stanisław Kociołek | Agnieszka Kaczmarska | Paweł Zaorski | Jerzy Królikowski | Stanisław Grzegorzewski | Zygmunt Hładki | Tadeusz Lewandowski (1934–1996) | Tomasz Sieradz | Helena Góralska | Sylwester Dąbrowski | Ryszard Strzelecki (minister) | Stanisław Rudnicki (harcerz) | Mojżesz Koerner | Wisła Pankiewicz | Jerzy Pług-Piętowski | Szymon Ruman | Marian Dmochowski | Piotr Niemczyk | Danuta Dmowska-AndrzejukOceń: Ligia Urniaż-Grabowska