Wisła Janina Pankiewicz była znaczącą postacią w polskim życiu społecznym i politycznym. Urodziła się 14 kwietnia 1922 roku w Warszawie, gdzie spędziła większość swojego życia. Zmarła tamże 13 lipca 2000 roku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo w dziedzinie socjologii oraz aktywności dziennikarskiej.
W trakcie swojej kariery, Pankiewicz była nie tylko uznawanym socjologiem, ale także znaczącą postacią w ruchu opozycyjnym. Jej zaangażowanie społeczne oraz działalność dziennikarska miały istotny wpływ na kształtowanie debaty publicznej w Polsce w czasach PRL.
Dodatkowo, jej życie osobiste również miało znaczenie w kontekście politycznym, gdyż była żoną Edwarda Osóbki-Morawskiego, premiera rządu tymczasowego. Połączenie jej działalności społecznej z życiem politycznym męża sprawiło, że stała się osobą o znaczącej roli w historii Polski w XX wieku.
Życiorys
W czasach II Rzeczypospolitej Wisła Pankiewicz była aktywną członkinią Czerwonego Harcerstwa działającego w ramach Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Warto zaznaczyć, że od 1943 do 1945 roku angażowała się w działalność Związku Walki Młodych, co było odzwierciedleniem jej aktywnego podejścia do życia społecznego.
W latach pięćdziesiątych Pankiewicz ukończyła studia z zakresu socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu edukacji podjęła pracę jako redaktorka w Wydawnictwie „Sztuka”, a później przeniosła się do Składnicy Księgarskiej. W tym samym okresie objęła stanowisko przewodniczącej Zakładowego Zarządu Pracowników Książki Prasy i Radia. Niestety, w wyniku odmowy potępienia protestów studenckich w 1968 roku, Pankiewicz została usunięta ze swojego stanowiska.
W ciągu swojej kariery Wisła Pankiewicz była również członkinią Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Od 1978 do 2000 roku aktywnie działała w Towarzystwie Miłośników Historii, gdzie przewodniczyła sekcji historii Warszawy. Lata osiemdziesiąte były dla niej czasem intensywnej działalności edukacyjnej, podczas której organizowała wykłady na temat historii Polski. Od 1978 roku współpracowała z niezależnym Towarzystwem Kursów Naukowych.
W dniu 20 sierpnia 1980 roku podpisała apel wystosowany przez 64 uczonych, pisarzy i publicystów do komunistycznych władz, wzywając do dialogu ze strajkującymi robotnikami. Od jesieni 1980 roku była współorganizatorką oraz animatorką Wszechnicy Robotniczej „S” w Regionie Mazowsze. W okresie 1983-1989 Pankiewicz angażowała się w działalność podziemnej Wszechnicy, a od 1982 do 1989 roku była kolporterką „Tygodnika Mazowsze”.
Prywatnie, Pankiewicz była żoną Edwarda Osóbki-Morawskiego, który pełnił funkcję premiera Polski Ludowej w latach 1944–1947. Para miała dwoje dzieci – syna oraz córkę. Michał Osóbka-Morawski, ich syn, zaangażował się w życie publiczne III RP, będąc działaczem Unii Pracy oraz jej kandydatem na posła w wyborach parlamentarnych w 1993 roku.
Wisła Pankiewicz zmarła w roku 2000 i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 43, grób 75), co stanowi symbol końca jej aktywnego, pełnego zaangażowania życia.
Przypisy
- (nekrolog). „Gazeta Wyborcza”. 31, 15.07.2000 r. Warszawa: Agora SA.
- śp. JANINA WIESŁAWA PANKIEWICZ.
- Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43).
- Nekrologi warszawskie – Baza nekrlogów.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Mojżesz Koerner | Stanisław Rudnicki (harcerz) | Ryszard Strzelecki (minister) | Sylwester Dąbrowski | Ligia Urniaż-Grabowska | Stanisław Kaszubski | Stanisław Kociołek | Agnieszka Kaczmarska | Paweł Zaorski | Jerzy Królikowski | Jerzy Pług-Piętowski | Szymon Ruman | Marian Dmochowski | Piotr Niemczyk | Danuta Dmowska-Andrzejuk | Władysław Poniński (1921–1992) | Leszek Jastrzębski | Jan Grzelak | Stefan Witkowski (ekonomista) | Wiktor GrodzickiOceń: Wisła Pankiewicz