Kazimierz Ansgary Kamiński

---

Życiorys

W Warszawie Kazimierz Ansgary Kamiński zakończył swoją edukację w gimnazjum, a następnie kontynuował naukę w Wyższej Szkole Kupieckiej Wawelberga. Po ukończeniu studiów, rozpoczął swoją karierę zawodową, pracując w Banku Kupieckim, a także jako handlowiec w Firmie Kosmetycznej Sztymera. Jego umiejętności znalazły również uznanie w roli buchaltera w Zrzeszeniu Artystów Polskich. Ożenił się z Pauliną Kuczmierowską, która stała się matką trojga ich dzieci.

Wspólnie z żoną, Kamiński zgromadził kapitał, który umożliwił im w 1905 r. zakup 22 800 m² ziemi w Ożarowie, położonej pomiędzy gościńcem poznańskim, a linią kolejową warszawsko-kaliską. Zakup działki stał się punktem wyjścia do nowej drogi zawodowej. Razem z Feliksem Korolewskim, Kamiński rozpoczął w Ożarowie prowadzenie własnej firmy, której działalność początkowo opierała się na dostarczaniu opakowań szklanych do szpitali i aptek w Warszawie.

Surowce do produkcji sprowadzano ze śląskich i małopolskich hut szkła, gdzie Kamiński z zainteresowaniem obserwował technologię wytwarzania szkła. W dniu 13 marca 1907 roku, uruchomił produkcję szklanych naczyń przeznaczonych dla aptek i szpitali, a także wyrobów oświetleniowych, pozostawiając na ul. Elektoralnej 5 w Warszawie handlowy skład opakowań aptecznych. Huta w Ożarowie rozwijała się dynamicznie, zwiększając zatrudnienie z 5 hutników i kilku pracowników pomocniczych do kilkudziesięciu osób.

W 1908 roku, aby zapewnić pracownikom godne warunki, Kamiński zbudował dom mieszkalny dla 50 osób, a nieco później również świetlicę, sklep fabryczny oraz salę biblioteczną. Działalność socjalna wspierana przez żonę Paulinę, była integralną częścią aktywności społecznej i charytatywnej Kamińskiego. W miarę rozwoju huty, inwestował również w nowoczesne maszyny i urządzenia, co przyczyniło się do dalszego zwiększenia produkcji. Niestety, wybuch I wojny światowej wstrzymał rozwój zakładu.

Po zakończeniu wojny, Kamiński kontynuował rozwój zakładu, wdrażając nowoczesne technologie w postaci generatorów gazowych oraz nowych pieców i maszyn szlifierskich. Huta Szkła rozszerzyła asortyment, wprowadzając do produkcji butelki w różnych kolorach. Dodatkowo, z myślą o pracownikach, Kamiński zrealizował budowę dwóch domów dla 90 żonatych pracowników przy ul. Poznańskiej 77. W tym okresie finansował też m.in. budowę szkoły podstawowej w Ożarowie Mazowieckim, wspierał Ochotniczą Straż Pożarną, klub sportowy oraz nowo powstającą parafię.

W latach 30. huta zatrudniała około 500 wykwalifikowanych pracowników, a miesięczna produkcja opakowań szklanych wynosiła 480 ton. Kamiński myślał o przyszłości swojego zakładu, kształcąc swojego syna Bogdana na politechnice w Niemczech, z myślą o przyszłej sukcesji. Początek II wojny światowej 1 września 1939 r. spowodował jednak zahamowanie działalności zakładu w Ożarowie. W obliczu zniszczeń wojennych, w roku 1940, Kazimierz, wspólnie z synem Bogdanem, uruchomił produkcję w hucie pod nadzorem niemieckim.

Jednak najtrudniejsze wyzwania zaczęły się po wyzwoleniu Ożarowa przez Armię Czerwoną, gdy Kamiński stał się niepożądanym elementem w nowej rzeczywistości powojennej, reprezentując klasę kapitalistyczną. W wyniku tego doświadczył wielu nieprzyjemności, a w 1946 roku rozpoczął się proces wywłaszczenia jego majątku, zakończony 15 kwietnia 1949 roku podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego.

Kazimierz stracił swoje miejsce zamieszkania na terenach huty i przeniósł się do synów. Ostatecznie osiedlił się w Poznaniu, gdzie zmarł 31 grudnia 1967 roku.

Upamiętnienie

29 listopada 2005 roku, Rada Miejska w Ożarowie Mazowieckim podjęła ważną decyzję, która miała na celu uhonorowanie pamięci wybitnej postaci Kazimierza Kamińskiego. Uchwała, która została podjęta, dotyczyła nadania ulicy w Ożarowie Mazowieckim jego imienia.

---

Oceń: Kazimierz Ansgary Kamiński

---