Jadwiga Adamczyk

---

Życiorys

Jadwiga Adamczyk była osobą o niezwykłej biografii, pochodzącą z rodziny urzędników kolejowych, Władysława i Marii ze Strzemiecznych. W 1925 roku ukończyła gimnazjum Zofii Sierpińskiej w Warszawie, a następnie rozpoczęła naukę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1930 roku uzyskała stopień magistra filozofii w dziedzinie historii, pod okiem Oskara Haleckiego. Równocześnie zdała egzamin uprawniający ją do nauczania historii w szkołach średnich. W grudniu 1937 roku obroniła rozprawę doktorską na temat „Europa i Mongołowie w XIII wieku”, przygotowaną pod kierunkiem Stanisława Kętrzyńskiego. Niestety, podczas II wojny światowej nie zdołała ukończyć kolejnej pracy naukowej, dotyczącej romantyzmu w polityce Rosji, a materiały do niej zostały zniszczone, tak samo jak praca doktorska, która nigdy nie ujrzała światła dziennego.

W przededniu wojny, w sierpniu 1939 roku, Jadwiga podjęła etatową pracę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W czasach okupacji niemieckiej, musiała utrzymywać się z udzielania korepetycji oraz lekcji gry na fortepianie. Po wojnie, w listopadzie 1945 roku, objęła stanowisko w Bibliotece Publicznej miasta stołecznego Warszawy, gdzie zaczęła zajmować się zbiorami starych druków. Przybywając w pierwszych miesiącach pracy, skoncentrowała się na uporządkowaniu zasobów, w tym na gromadzeniu książek, które zaginęły w trakcie wojny.

W czerwcu 1946 roku, Jadwiga wzięła na siebie odpowiedzialność za przeniesienie Działu Starych Druków z ulicy Noakowskiego na ulicę Koszykową. Przez długi czas pozostawała jedynym pracownikiem merytorycznym tego działu, a od 1951 roku, po formalnej nominacji, pełniła funkcję kierownika aż do przejścia na emeryturę, które miało miejsce 31 grudnia 1970 roku.

W listopadzie 1948 roku wzięła udział w kursie opracowywania starych druków, organizowanym przez Bibliotekę Jagiellońską. Kurs ten prowadziły wybitne osobistości z branży, takie jak Alodia Kawecka-Gryczowa, Aleksander Birkenmajer, Jan Baumgart, oraz Zofia Kozłowska-Budkowa. W 1956 roku uzyskała tytuł kustosza, a od 1966 roku, na podstawie swojego dorobku naukowego, została kustoszem dyplomowanym.

Jadwiga Adamczyk współpracowała przez kilka lat z Alodią Kawecką-Gryczową przy tworzeniu katalogu poloników w zbiorach Biblioteki Publicznej miasta stołecznego Warszawy. Szczególnie intensywnie uczestniczyła w korekcie składu materiałów wydawniczych w 1957 roku. Publikowała artykuł dotyczący zbioru starych druków w pracy zbiorowej „Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie” w 1961 roku oraz była autorką biogramu Zygmunta Glogera w „Słowniku pracowników książki polskiej” z 1972 roku. Uczestniczyła także w pracach nad centralnym katalogiem varsavianów, a po zakończeniu kariery zawodowej przygotowywała katalog poloników XVIII wieku, którego jednak nie zdołała ukończyć.

W ciągu ćwierćwiecza kierowania Działem Starych Druków Jadwiga dbała nie tylko o gromadzenie i porządkowanie zbiorów, ale również o ich konserwację i odpowiednie zabezpieczenie. Dzięki jej inicjatywie, mimo ograniczonych funduszy, w Bibliotece Publicznej współpracowali najlepsi polscy konserwatorzy książek.

Nigdy się nie ustatkowała, przez długie lata żyjąc z matką-emerytką. Była pasjonatką muzyki, teatru oraz sztuk plastycznych oraz znała kilka języków obcych na poziomie biegłym. Zmarła po trudnej chorobie 3 września 1986 roku i spoczęła na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 251-3-3).

---

Oceń: Jadwiga Adamczyk

---