Hubert Hilscher


Hubert Hilscher, urodzony 25 października 1924 roku w Warszawie, był znanym polskim artystą graficznym o znaczącym dorobku artystycznym.

Jego życie zakończyło się 19 września 1999 roku w tym samym mieście, gdzie na trwałe wpisał się w historię polskiej sztuki.

Życiorys

Hubert Hilscher był przedstawicielem dobrze zintegrowanej społeczności Niemców sudeckich, w której się wychował. Urodził się w rodzinie, w której historia łączyła się z ważnymi wydarzeniami narodowymi. Jego ojciec, Adolf, brał udział w Bitwie Warszawskiej w 1920 roku, co podkreśla poważne historyczne tło jego rodziny.

Lata okupacji niemieckiej, studia

W okresie II wojny światowej Hubert, wraz ze swoim starszym bratem Kazimierzem, odgrywał aktywną rolę w Armii Krajowej, uczestnicząc w heroicznych zmaganiach podczas powstania warszawskiego. Kazimierz, pełniąc funkcję podporucznika w żandarmerii wojskowej, walczył w Śródmieściu, a następnie został wzięty do niewoli i trafił do obozu Stalag X B Sandbostel. Hubert, znany jako kapral AK o pseudonimie „Zaremba”, prowadził działania na Pradze.

Pomimo trudnych czasów, Hubert zdołał ukończyć „małą maturę” dzięki organizacji tajnych kompletów edukacyjnych oraz studia na wydziale budownictwa stalowo-żelbetowego w szkole zawodowej, która została zorganizowana przez profesorów Politechniki Warszawskiej. Po zdobyciu dyplomu technika w czerwcu 1944 roku, Hubert zdecydował się kontynuować służbę wojskową, a wkrótce po powstaniu warszawskim zgłosił się do wojska. Został skierowany do oficerskiej szkoły artylerii w Chełmie Lubelskim, gdzie w maju 1945 roku uzyskał stopień porucznika artylerii ciężkiej.

Jednakże ze względu na problemy zdrowotne musiał opuścić szeregi armii. Postanowił kontynuować swoje wykształcenie artystyczne i zdał egzamin do Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie, koncentrując się na grafice. W 1950 roku, po połączeniu tej instytucji z Akademią Sztuk Pięknych, rozpoczął studia na drugim roku tej zaawansowanej szkoły artystycznej. Po ukończeniu nauki w pracowni prof. Tadeusza Kulisiewicza w 1955 roku uzyskał dyplom.

Praca, projekty

W ciągu swojej kariery zawodowej Hubert Hilscher angażował się w różnorodne projekty oraz prace wystawiennicze, w których współpracował z wieloma znanymi artystami. Tworzył pod kierunkiem takich twórców jak: Tomaszewski, Srokowski, Lenica, Fangor oraz Lipiński. Hubert wspomina swoje doświadczenie:

„Kiedyś Tomaszewski zrobił projekt, gdzie na wiszących płótnach miały być rysunki: jabłuszka, kwiatuszki, w formacie 10 cm x 10 cm piórkiem na papierze. My musieliśmy to odpowiednio powiększyć na płótnie. I nie mogliśmy dojść do tego, jak oddać charakter piórka w takiej skali. Przede wszystkim płótno chłonie farbę, trudno uzyskać kreskę. Musieliśmy to płótno jakoś impregnować. Do tego, żeby dobrze realizować projekt, trzeba było zrobić bardzo szczegółową analizę. Analizowało się wszystko: kolor, kreskę, technikę. Na tym nauczyłem najwięcej, wcale nie na studiach.”

W zakresie grafiki użytkowej, Hubert zajmował się projektowaniem i opracowaniem graficznym różnorodnych albumów, czasopism oraz plakatów, współpracując z wydawnictwami: WAG, KAW, SiT, RUCH, WAiF, Krupski i S-ka, MAW oraz PWN. Pełnił funkcję kierownika artystycznego redakcji plakatu kulturalnego w Wydawnictwie Artystyczno-Graficznym w latach 1961–1970, a także kierował artystycznie „Przeglądem Kulturalnym” w latach 1959-1961 oraz dwumiesięcznikiem o sztuce „Projekt” w latach 1962-1983, gdzie opracował 140 numerów. W czasie stanu wojennego współpracował z Muzeum Archidiecezji Warszawskiej oraz działalnością wydawnictw niezależnych, takich jak „Nowa”, „Przedświt” i „Krąg”.

Na zawsze pozostanie w pamięci jako artysta spoczywający na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 42-6-19,20).

Życie prywatne

Hubert Hilscher ma dwoje dzieci, które odgrywają ważną rolę w jego życiu osobistym. Córka Krystyna Peters przyszła na świat w 1946 roku w Warszawie, jednak jej życie zakończyło się tragicznie w 1982 roku w Nowym Jorku. Była utalentowaną projektantką tkanin, która zyskała uznanie w swoim fachu. Syn Grzegorz Hilscher urodził się w 1959 roku, kontynuując rodzinne tradycje.

Wystawy

Hubert Hilscher to artysta, którego twórczość została doceniona na licznych wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. W roku 1969 miał okazję zaprezentować swoje dzieła w takich miastach jak: Berlin, Bratysława, Budapeszt, Praga, Sofia, Wiedeń. Ostatnia wystawa indywidualna miała miejsce w Warszawie w 2015 roku.

W zakresie wystaw zbiorowych, Hilscher brał udział w wielu renomowanych wydarzeniach. Wśród nich warto wymienić: IBA Lipsk, Międzynarodowe Biennale Sztuki Użytkowej w Lublanie, Międzynarodowe Biennale Plakatu w Lahti, a także Międzynarodowe Biennale Plakatu w Warszawie.

Odznaczenia i nagrody

Artysta Hubert Hilscher, uznany za jego twórcze osiągnięcia, został doceniony na przestrzeni lat za swoje wyjątkowe umiejętności w dziedzinie grafiki i sztuki. W szczególności, 22 lipca 1955 roku, z okazji dziesiątej rocznicy Polski Ludowej, przyznano mu Złoty Krzyż Zasługi za jego wkład w prace artystyczno-graficzne.

W ciągu swojej kariery brał udział w wielu prestiżowych wydarzeniach, w tym na IBA w Lipsku w 1982 roku. Otrzymał także wiele nagród w konkursach organizowanych przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek (PTWK), w których wyróżniał najlepsze książki roku. Jego osiągnięcia obejmują również srebrny medal na Mostra Internationale di Manifesto Turistico, zdobyty w Mediolanie w latach 1967 i 1970.

W 1974 roku Hilscher został wyróżniony nagrodą prezydenta miasta Brna na Międzynarodowym Biennale Grafiki, a w 1981 roku zdobył srebrny medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Lahti. Artysta wyróżniał się także w Warszawie, gdzie trzykrotnie – w latach 1973, 1975 i 1980 – zdobywał nagrodę za „Najlepszy Plakat Roku”.

Przypisy

  1. VeryGraphic. Polish Designers of the 20th Century. Warszawa: 2015 r. Brak numerów stron w książce
  2. Hubert Hilscher. Warszawa: 2000 r. Brak numerów stron w książce
  3. Wiesława Wierzchowska: Autoportrety. Brak numerów stron w książce
  4. Elżbieta Dzikowska: Artyści mówią. Wywiady z mistrzami grafiki. Brak numerów stron w książce
  5. Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAWA JASIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 28.05.2019 r.]
  6. Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, t. 2. 1995 r. Brak numerów stron w książce
  7. M.P. z 1955 r. nr 115, poz. 1488.

Oceń: Hubert Hilscher

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:9