Jan Koecher

---

Działalność

W 1933 roku Jan Koecher ukończył studia na Wydziale Sztuki Aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Dwa lata później zdobył dyplom na Wydziale Reżyserskim tej samej uczelni. Swoją zawodową karierę rozpoczął w Teatrze Miejskim w Toruniu, gdzie zadebiutował, a po roku zdecydował się na powrót do Warszawy, stając się aktorem Teatru Narodowego oraz Comoedia.

Od 1936 roku występował w Teatrze Powszechnym, w tym samym czasie pełnił również rolę lektora w warszawskiej rozgłośni Polskiego Radia. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, Koecher był jednym z współorganizatorów Teatru Polskiego Radia. W 1946 roku otrzymał zaproszenie do krakowskiego Teatru Starego, gdzie pracował jako reżyser.

W 1951 roku zdobył prestiżową nagrodę państwową II stopnia za swoją główną rolę, w której wcielił się w Stanisława Moniuszkę w filmie „Warszawska premiera”. Po powrocie do Warszawy, występował w Teatrze Współczesnym, a od 1956 roku do czasu przejścia na emeryturę w 1976 roku był związany z Teatrem Narodowym, nie porzucając jednak aktorstwa filmowego aż do końca swojego życia.

Jan Koecher znalazł swoje miejsce spoczynku na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera B32-8-11).

Filmografia

Aktor

Jan Koecher, utalentowany aktor, miał okazję zagrać w wielu filmach i spektaklach telewizyjnych na przestrzeni lat. Jego filmografia obejmuje następujące tytuły:

• 1936: Fredek uszczęśliwia świat − pomocnik dostawcy wina,
• 1950: Warszawska premiera,
• 1956: Warszawska syrena − pustelnik,
• 1956: Tajemnica dzikiego szybu − geolog Bolesławiec,
• 1957: Król Maciuś I − doktor,
• 1958: Kalosze szczęścia − poeta,
• 1960: Mąż swojej żony − profesor Trębski,
• 1960: Historia współczesna − Kostarski,
• 1965: Wyspa złoczyńców − profesor Opałko,
• 1965: Popioły − generał de With,
• 1965: Gorąca linia − szatniarz Kalina,
• 1967: Ślepy tor − profesor Edward Ryszpans,
• 1968: Stawka większa niż życie − doktor Pulkowski (odc. 3),
• 1968: Lalka − książę,
• 1971: Jagoda w mieście − Adam Kielski (odc. 4),
• 1973: Wielka miłość Balzaka − Austriak wręczający Balzacowi pierścień (odc. 4),
• 1977: Noce i dnie − gość na przyjęciu u Woynarowskiego (odc. 11),
• 1979: Prom do Szwecji − proboszcz,
• 1979: Doktor Murek − profesor Reliwa (odc. 5),
• 1980: Punkt widzenia − profesor Stanisław Szczepkowski (odc. 3-5).

Reżyser

Oprócz kariery aktorskiej, Koecher również zajmował się reżyserią, co podkreśla jego wszechstronność w dziedzinie sztuki filmowej. Jego osiągnięcia w roli reżysera obejmują:

• 1954 – Kariera,
• 1957 – Piosenki Berangera (spektakl telewizyjny).

---

Oceń: Jan Koecher

---