Franciszek Frączkowski


Franciszek Frączkowski, urodzony 7 października 1878 roku w Warszawie, był znaną postacią w polskim świecie teatru. Zmarł 17 września 1931 roku we Lwowie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek artystyczny.

Był utalentowanym aktorem i reżyserem teatralnym, który przez wiele lat pełnił funkcje dyrektorskie w różnych teatrach, przyczyniając się do rozwoju polskiego teatru.

Życiorys

Franciszek Frączkowski pojawił się na scenie teatralnej po raz pierwszy w 1898 roku w Pabianicach, gdzie dołączył do zespołu pod kierownictwem Romana Romanowicza. Jego kariera kontynuowała się w mieście Płock, gdzie występował u L. Bogdanowicza.

W latach 1899–1900 Frączkowski prezentował swoje umiejętności na krakowskich scenach. Wkrótce po tym wyruszył do Stanów Zjednoczonych z zaproszeniem Komitetu Organizacyjnego Budowy Teatru Polskiego. Po powrocie do kraju, przeszedł do służby w armii rosyjskiej. W 1902 roku powrócił na scenę Teatru Miejskiego w Krakowie, a w maju 1906 roku objął stanowisko dyrektora krakowskiego Teatru Ludowego. Jednak musiał zrezygnować z tej pozycji z powodu konfliktów z innymi aktorami.

Mimo tego, pozostał w teatrze, występując w różnych miejscach, takich jak Nowy Sącz, Wieliczka, Tarnów i Rzeszów. W latach 1907–1908 Frączkowski był częścią objazdowego zespołu Gabrieli Zapolskiej. Podjął także nieudane próby zorganizowania własnego zespołu teatralnego. Ostatnia dekada przed I wojną światową, tj. lata 1909-1914, spędził we Lwowie, gdzie występował na deskach Teatru Miejskiego. W 1913 roku jego zespół zagrał również w Paryżu.

Podczas I wojny światowej, Frączkowski występował w Krakowie w Teatrze Ludowym w latach 1914 oraz 1915-1916. Pracował również w Wiedniu (1914-1915) oraz w Warszawie w renomowanych Teatrze Rozmaitości (1916) i Teatrze Małym (1917). W sezonie 1917/1918 występował w Łodzi w zespole Stanisława Stanisławskiego, a wcześniej, w 1916 roku, zagrał w filmie „Pod jarzmem tyranów” (reżyseria: Franz Porten), gdzie wcielił się w postać Tadeusza Kościuszki.

Po wojnie kontynuował swoją karierę, zarówno w Warszawie, jak i we Lwowie, reżyserując i występując. W sezonie 1920/1921 pełnił rolę dyrektora teatru w Toruniu, z którego zrezygnował. Po krótkim pobycie w Warszawie, na deskach Teatru Dramatycznego, przeniósł się do Lwowa, gdzie do końca swojego życia występował oraz reżyserował w tamtejszym Teatrze Miejskim (Wielkim). Dodatkowo, prowadził szkołę aktorską i był związany z teatrzykiem „Młoda Scenka”, który prezentował nowoczesne utwory. W 1929 roku zorganizował objazdowy Teatr Premier.


Oceń: Franciszek Frączkowski

Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:15