Lech Terpiłowski, jeden z najbardziej wpływowych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej, urodził się 13 stycznia 1930 roku w Warszawie. Jego znaczenie w świecie muzyki nadawał nie tylko talent pianisty, ale także jego wkład jako publicysty oraz krytyka muzycznego, który na długo pozostanie w pamięci fanów jazzu. Zmarł 15 lutego 2000 roku.
Terpiłowski był współzałożycielem oraz zasłużonym działaczem Polskiej Federacji Jazzowej, organizacji, która odegrała kluczową rolę w promowaniu jazzu w Polsce. Jego pasja do muzyki nie ograniczała się jedynie do gry na fortepianie; realizował także swoje artystyczne wizje jako reżyser spektakli teatralnych. Dodatkowo, był autorem wielu książek poświęconych polskiej muzyce, z których najważniejsze to m.in. Szczęśliwi czują bluesa, zbiór jazzowych wspomnień z okresu lat 40. i 50. XX wieku, oraz Piosenki polskie, którą stworzył wspólnie z Wacławem Pankiem.
Życiorys
W okresie okupacji, Lech Terpiłowski ukończył Konserwatorium Muzyczne w Warszawie, co otworzyło przed nim drzwi do kariery artystycznej. Po zakończeniu II wojny światowej, zyskał uznanie jako pianista jazzowy, a jego pasja do sztuki obejmowała także reżyserię teatralną oraz operową. Był aktywnym uczestnikiem życia artystycznego w Polsce, stając się członkiem jury prestiżowych wydarzeń, takich jak Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu, Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie (w latach 1962 oraz 1964) oraz Studencki Festiwal Piosenki w Krakowie.
Jako zaangażowany twórca, brał czynny udział w pracach Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego oraz Związku Artystów Scen Polskich. W latach 1960–1968 zasiadał w zespole redakcyjnym Ruchu Muzycznego, a swoje teksty publikował w takich czasopismach jak Jazz, Jazz Magazine (1994–1996) oraz m.in. w Kultura, Teatr, Szpilki, Express Wieczorny.
Lech był także twórcą i prowadzącym Telewizyjnej Giełdy Piosenki w latach 1966–1967, programu, który promował przede wszystkim wykonawców bigbeatowych. W 1996 roku wydał swoją książkę zatytułowaną „Szczęśliwi czują bluesa”, która zyskała pozytywne recenzje wśród miłośników muzyki.
W latach 90. angażował się w działania na rzecz jazzu, będąc organizatorem autorskich „Seansów jazzowych”, które obejmowały koncerty i spotkania wspomnieniowe. Na początku te spotkania odbywały się w warszawskiej Harendzie, a później przeniosły się do Natolińskiego Ośrodka Kultury. Ostatnie z tych ważnych wydarzeń miało miejsce miesiąc przed jego śmiercią, w dniu jego 70. urodzin.
Przypisy
- a b Lech Terpiłowski. [dostęp 19.11.2016 r.]
- Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958–1973. Warszawa: Iskry, 2014 r.
- Piotr Rodowicz: Pamięci Lecha Terpiłowskiego. Jazz Forum. [dostęp 29.11.2010 r.]
- Jan Grzybowski: Lech Terpiłowski, Gazeta Wyborcza Stołeczna, 19.05.2000 r., s. 21.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Halina Bodalska | Jan Ciągliński | Grzegorz Dębowski | Jarosław Szoda | Anna Gebert | Hanna Muszyńska-Hoffmannowa | Juliusz Wiktor Gomulicki | Irena Landau | Paweł Karpiński | Ludwik Kurella | Andrzej Siedlecki | Edmund Karwański | Joanna Kaczyńska | Franciszek Frączkowski | Antoni Libera | Agnieszka Morawińska | Dina Halpern | Władysław Daszewski | Andrzej Rettinger | Piotr AdamczykOceń: Lech Terpiłowski