Artur Argiewicz

---

Młodość i edukacja

Artur Argiewicz swoją przygodę z muzyką rozpoczął w 1891 roku, kiedy to, pod okiem znakomitego pedagoga Maurycego Rosena, zaczął naukę gry na skrzypcach. Już rok później, w 1892, zadebiutował na scenie, występując z koncertem w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Jego talent został dostrzegany na każdym kroku, co doprowadziło do tego, że w wieku 13 lat, w 1894 roku, występował w Polsce jako cudowne dziecko, zyskując duże uznanie publiczności.

Od wspomnianego roku 1894 kontynuował swoją edukację w zakresie wiolinistyki, kształcąc się w Berlinie pod kierunkiem renomowanych muzyków, takich jak Josef Joachim i Karel Halíř. Dodatkowo, jego zainteresowania artystyczne obejmowały również studia z zakresu kontrapunktu, które prowadził pod okiem Wilhelma Tauberta.

Kariera

W roku 1894, Artur Argiewicz zadebiutował w jednym z najbardziej prestiżowych miejsc na świecie, a mianowicie w Kryształowym Pałacu w Londynie, gdzie wykonał I koncert skrzypcowy Maxa Brucha. Był to występ, który dał początek jego międzynarodowej karierze. Trzy lata później, w 1897 roku, zajął stanowisko koncertmistrza w Filharmonii w Helsinkach, co zaznaczyło jego obecność na europejskiej scenie muzycznej. W 1898 roku brał udział w koncertach jako członek Gewandhausorchester w Lipsku.

Na przełomie XIX i XX wieku Argiewicz często występował w Berlinie, również w towarzystwie Filharmoników Berlińskich, co umocniło jego pozycję w elitarnych kręgach muzycznych. Współpraca z pianistą i kompozytorem Zygmuntem Stojowskim, który w 1912 roku dedykował mu Sonatę nr 2 na skrzypce i fortepian, z pewnością była ważnym momentem w jego twórczości.

W drugiej dekadzie XX wieku Artur przeprowadził się do San Francisco, gdzie w latach 1917–1925 pełnił funkcję asystenta koncertmistrza w miejscowej orkiestrze symfonicznej. Przez kilka lat, od 1911 do 1913 roku, miał także zaszczyt być wykładowcą w prestiżowym Instytucie Juilliarda w Nowym Jorku oraz na Kalifornijskim Uniwersytecie w Berkeley, gdzie dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z młodymi muzykami.

W latach 1908–1917 Artur Argiewicz był właścicielem znakomitych skrzypiec Antonio Stradivari, datowanych na 1718 rok, znanych jako 'Argiewicz’. Jego twórczość i pasja do muzyki miały wpływ nie tylko na jego karierę, ale także na życie jego rodziny. Jego młodszy brat, Bernard Argiewicz (1888—1955), również zyskał uznanie jako wiolonczelista, występując w składzie Orkiestry Filadelfijskiej, kontynuując rodzinną tradycję muzyczną.

---

Oceń: Artur Argiewicz

---