Adolf Ostrowski, urodzony 17 czerwca 1837 roku w Warszawie, to postać, która na stałe zapisała się w historii polskiego teatru. Jego życie artystyczne zakończyło się 1 listopada 1895 roku, również w Warszawie.
Ostrowski był nie tylko utalentowanym aktorem, ale także reżyserem, co znacząco wpłynęło na rozwój sceny teatralnej w Polsce. Jego wkład w sztukę teatralną z pewnością zasługuje na szczegółowe omówienie i bliższe przyjrzenie się jego osiągnięciom.
Życiorys
Adolf Ostrowski przyszedł na świat 17 czerwca 1837 roku w Warszawie, w rodzinie Adama oraz Zuzanny. Jego ojciec był utalentowanym muzykiem, grającym w orkiestrze Warszawskich Teatrów Rządowych. Początkowo młody Ostrowski pobierał nauki w szkole baletowej, lecz w 1854 r. rozpoczął edukację w Szkole Dramatycznej. Tam miał przyjemność uczyć się pod okiem Józefa Rychtera.
Jego debiut na teatralnej scenie miał miejsce w 1858 roku. W tym samym okresie zaangażował się w prace w WTR, gdzie pozostawał do końca swojego życia. W latach 1872–73 Ostrowski spróbował swoich sił jako reżyser, jednakże nie zdołał odnieść większych sukcesów w tym obszarze i zrezygnował z pełnionej funkcji na własną prośbę.
W dniu 30 października 1864 roku związał się węzłem małżeńskim z aktorką Zuzanną Świergocką. Jego życie zakończyło się 1 listopada 1895 roku w Warszawie, a jego ciało spoczęło na warszawskich Powązkach.
Teatr
Adolf Ostrowski, jako aktor, wykazywał niezwykłą pracowitość. W krótkim czasie, bo niecałe dwa lata po debiucie, zdołał zagrać aż czterdzieści pięć ról, z czego większość to postacie podrzędne. Jego fizjonomia oraz usposobienie okazały się dużym atutem, zwłaszcza w rolach komediowych.
Rok 1864 był dla niego przełomowy, gdyż zagrał główną rolę w sztuce zatytułowanej „Ociec debiutantki”. Jednak decydujące znaczenie miała niezapomniana rola Fromentela w sztuce „Safanduły”, gdzie razem z Alojzym Żółkowskim oraz Wincentym Rapackim stworzyli legendarny tercet aktorski.
Znany krytyk teatralny, Władysław Bogusławski, tak opisał jego talent: „Od dawnej szkoły wziął czystą i wyraźną dykcję, sumienność w rozpatrzeniu materiału roli” zarazem „od nowej naturalność, swobodę, która właśnie dlatego nie przechodzi w zaniedbanie, lekceważenie lub samowolę osłonioną sztandarem realizmu, że ją w karbach trzymają zasady”.
Oto niektóre z jego spektakli teatralnych:
- 1858 „Pamiętniki szatana” jako Kawaler de la Rapiniere (debiut),
- 1858 „Odludki i poeta” jako Kapka,
- „Właściciel kuźnic” jako Moulinet,
- „Partia pikiety” jako Mercier,
- „Maitre Gueriri” jako Guerin,
- „Zięć pana Poirier” jako Pan Poirier,
- „Fałszywi poczciwcy” jako Boussecourt,
- „Piosnka wujaszka” jako Dodowski,
- „Posażna jedynaczka” jako Ratatyński,
- „Straduję” jako Jacenty,
- „Gęsi i gąski” jako Kłopotkiewicz,
- „Teatr amatorski” jako Tromboliński,
- „Przed ślubem” jako Klapkiewicz,
- „Febris aurea” jako Szałwiński,
- „Nietoperze” jako Marek Babulewicz,
- „Rozbitki” jako Dzieńdzierzyński,
- 1870 „Safanduły” jako Fromentel,
- 1891 „Pan Damazy” jako Damazy,
- „Consilium facultatis” jako Bolbecki.
Ostrowski miał również kilka udanych ról w komediach Aleksandra Fredry, w tym:
- „Pan Geldhab” jako Major,
- „Damy i huzary” jako Rotmistrz,
- „Wielki człowiek do małych interesów” jako Antoni,
- „Przyjaciele” jako Wtorkiewicz.
Przypisy
- Encyklopedia, Safanduły Victoriena Sardou [online], Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 26.01.2022 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zbigniew Dobrzyński | Justyna Bojczuk | Bartosz Walaszek | Anna Prucnal | Ryszard Borowski (muzyk) | Andrzej Sasin | August Padyga | Kamila Brzoskówna | Marian Zimiński | Paweł Rosak | Romuald Chojnacki | Hanna Lisowska | Teresa Bogusławska | Zofia Wichłacz | Waldemar Gajewski | Mateusz Smoczyński | Wincenty Łoskot | Krzysztof Wojciechowski (fotograf) | Elżbieta Wojciechowska | Marek CichyOceń: Adolf Ostrowski