Szamoty to historia dawnej wsi, która przeszła przez różne etapy administracyjne. W latach 1952–1954 teren ten był częścią Czechowic. Następnie, od 1954 do 1977 roku, Szamoty zostały włączone do miasta Ursus.
W 1977 roku obszar ten został ostatecznie włączony w granice Warszawy, stając się częścią Miejskiego Systemu Informacyjnego (MSI) w dzielnicy Ursus.
Informacje ogólne
Szamoty, będące częścią Warszawy, są miejscem o interesującym położeniu geograficznym. Obszar ten graniczy z różnymi dzielnicami oraz miejscowościami, co czyni go wyjątkowym punktem na mapie stolicy.
Granice Szamotów wyznaczają:
- od zachodu z Gołąbkami oraz Niedźwiadkiem,
- od północy z dzielnicami Bemowo, Włochy oraz powiatem warszawskim zachodnim,
- od wschodu z dzielnicą Włochy,
- od południa ze Skoroszami.
Takie usytuowanie sprawia, że Szamoty są doskonałym miejscem do życia i wspaniałą bazą wypadową do odkrywania uroku Warszawy.
Historia
Wieś, którą dziś znamy jako Szamoty, przez wieki nosiła wiele różnych nazw, które odzwierciedlają jej bogatą historię. Wśród nich można wymienić: Wojszcze, Wojszczyce, a także Bożejki, wywodzącą się od nazw osobowych związanych z imieniem Bogusław. Kolejną nazwą była Szwaby, nawiązująca do jednej z postaci historycznych. Z czasem, w XVI wieku, pojawiła się forma Szwaby-Bozeje, natomiast w XVIII wieku utrwaliła się już funkcjonująca nazwa Szamoty, która przetrwała do dziś.
Bibliografia wskazuje, że pierwsza wzmianka na temat tej miejscowości pochodzi z 1479 roku. Wówczas właścicielami wsi byli Szwabowie, Stossowie, Płońscy, Bieńkowscy, Zielińscy, Dobietccy, Popławscy oraz Bucholcowie. Szamoty miały status wsi szlacheckiej i znajdowały się w drugiej połowie XVI wieku w obrębie powiatu błońskiego, w ziemi warszawskiej, w województwie mazowieckim. W 1864 roku, na mocy edyktu cara Aleksandra II, dokonano uwłaszczenia niektórych chłopów, między innymi Schneidera, Szadkowskiego i Wiśniewskiego.
Jednym z kluczowych momentów w historii Szamot była budowa Kolei Warszawsko-Kaliskiej, która zrewolucjonizowała transport i połączenia komunikacyjne w regionie. W 1932 roku uroczyście otwarto połączenie z Warszawsko-Wiedeńską, a trzykilometrowy odcinek torów przeciął część gruntów Szamot, łącząc stacje Warszawa Gołąbki oraz Warszawa Włochy.
Wiele osób przypisuje rok 1921 jako początek końca wsi, kiedy to dyrekcja zakładów przemysłowych nabyła około 2 hektarów gruntu pod budowę fabryki, będącej częścią Zakładów Mechanicznych Ursus. Ten moment zaznaczał stopniowe połączenie Szamot z rozwijającą się metropolią przemysłową. W 1937 roku dyrekcja PZInż podjęła decyzję o budowie kuźni, co pociągnęło za sobą zakupienie boiska RKS Ursus, stawu oraz łąki Trembskich. Środki finansowe, które fabryka przekazała, częściowo wykorzystano na budowę remizy strażackiej oraz urzędu gminy w Czechowicach, a także na szkołę w Skoroszach.
Po II wojnie światowej zakład przemysłowy wykupił gospodarstwo braci Kosińskich, co umożliwiło budowę domu kultury oraz mieszkań dla pracowników. W 1952 roku fabryka rozwinęła się na północ, przekraczając Bazaltowy Trakt i wprowadzając ruch uliczny na nowe ulice, takie jak Jagiełły (wówczas Mickiewicza) i Traktorzystów.
Wraz z intensywnym rozwojem fabryki, na terenie Szamot pojawiły się liczne zakupy gruntów, co spowodowało, że wieś z biegiem lat zniknęła z mapy, a na jej miejscu wyrastał przemysł. W środku pozostała fabryka, a wschodnia i zachodnia część była otoczona barakami mieszkalnymi, które pierwotnie pełniły funkcję hoteli dla pracowników. Ostatecznie, w połowie lat 70., baraki również poddano rozbudowie w ramach polityki ekspansji fabryki.
Po zakończeniu działalności zakładów Ursus i po likwidacji pozostałych konstrukcji, w latach po 2020 roku na Szamotach zrealizowano wiele nowych inwestycji mieszkaniowych, które miały na celu odnowienie obszaru.
Obecnie, na krańcach Szamot, znajdują się dwa przystanki kolejowe: Warszawa Ursus Północny oraz Warszawa Ursus, które zapewniają mieszkańcom dogodne połączenia z resztą stolicy.
Inne informacje
Na ulicy Posag 7 Panien nr 4 zlokalizowana jest wyjątkowa Sala Zgromadzeń oraz kompleks Sal Królestwa, które są używane przez Świadków Jehowy.
Przypisy
- Wojciech Karpieszuk. Jak się żyje na Szamotach. „Gazeta Stołeczna”, 23.08.2024 r.
- Obszary MSI. Dzielnica Ursus. [w:] Zarząd Dróg Miejskich [online]. zdm.waw.pl. [dostęp 20.04.2022 r.]
- Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 05.06.2014 r.]
- Cieślikowa A.(red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Część 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii, Kraków 2002, ISBN 83-87623-72-5.
- Cieślikowa A.(red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7.
- a b c UrszulaU. Bijak, Nazwy miejscowe południowej części dawnego województwa mazowieckiego, Kraków: Wydaw. Naukowe DWN, 2001, ISBN 83-87623-51-2.
- Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895.
- 1952-77 w granicach miasta Ursus.
Pozostałe obiekty w kategorii "Dzielnice":
Targówek | Ugory (Warszawa) | Utrata (Warszawa) | Wawer | Wilanów Niski | Wilanów Wysoki | Wyględów (Warszawa) | Nowolipki (Warszawa) | Żoliborz | Czerniaków | Śródmieście (Warszawa) | Stary Służew | Służewiec | Stara Praga | Olszynka Grochowska | Ochota | Nowy Miedzeszyn | Mokotów | Miedzeszyn-Wieś | Śródmieście PołudnioweOceń: Szamoty (Warszawa)