Stawy Cietrzewia

Jeziora i stawy

Stawy Cietrzewia, znane również jako Glinianki Cietrzewia, to dwa wyjątkowe zbiorniki wodne, które znajdują się w stolicy Polski, Warszawie. Oba te stawy, Glinianka Cietrzewia i Glinianka Krańcowa, leżą w malowniczej dzielnicy Włochy.

Ich łączna powierzchnia wynosi ponad 4 hektary, co czyni je istotnym elementem lokalnego ekosystemu oraz przestrzenią rekreacyjną dla mieszkańców.

Położenie

Stawy Cietrzewia znajdują się na lewym brzegu Wisły w Warszawie, w distrykcie Włochy. Usytuowane są w rejonie osiedla Stare Włochy, w bliskim sąsiedztwie kilku ulic, takich jak Cietrzewia, Zbocze, Krańcowa, Zosia, Pan Tadeusz, Wylot, Dukatowa, Karatowa, Płomyk oraz Tomnicka.

W obrębie tego kompleksu można wyróżnić dwa stawy, z których większy to Glinianka Cietrzewia, usytuowany na północ od mniejszej Glinianki Krańcowej. Oba stawy są częścią Parku ze Stawami Cietrzewia, który zajmuje powierzchnię 8,16 ha.

Według założeń zawartych w Programie Ochrony Środowiska dla m.st. Warszawy na lata 2009-2012, z perspektywą do 2016 roku, stawy te leżą na wysoczyźnie i są stale zasilane wodami podziemnymi. Ponadto, Glinianki są klasyfikowane jako zbiorniki bezodpływowe.

Średnia głębokość stawów wynosi 4,1 m, a łączna powierzchnia lustra wody szacowana jest na 4,16 ha.

Historia

„Stawy mają charakter glinianek, które powstały w wyniku zalania wodą obszarów wydobycia iłów. Pierwsza cegielnia na obszarze Włoch została założona w 1842 roku. Od tego momentu obserwuje się dynamiczny rozwój tego sektora przemysłowego w regionie. Kluczową postacią, która przyczyniła się do tego procesu, był Andrzej Koelichen (1791–1861), właściciel majątku włochowskiego. Surowiec do produkcji cegieł pochodził z różnych lokalizacji, które były zmieniane po wyczerpaniu materiału. W taki sposób powstały również inne zbiorniki wodne wokół Włoch, takie jak Staw Koziorożca oraz Glinianki Załuskie.

Obecnie znane glinianki są wynikiem połączenia wielu mniejszych akwenów. Historyczne nazwy stawów, które istniały przed tym zjednoczeniem, są wciąż pamiętane. Jednym z nich był Ocean, który obecnie stanowi główną część Glinianki Cietrzewia. Inne to Szkolny (lub Szkolniak), leżący na północy i nazwany na cześć pobliskiej Szkoły Podstawowej nr 94 im. I Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, oraz Karpiówka, która jest obecnie częścią Glinianki Krańcowej. Istniał także staw o nazwie Balijka.

W 1994 roku przeprowadzono akcję porządkowania terenu i uformowano linie brzegowe, co doprowadziło do połączenia stawów, nadając im aktualną strukturę. Kolejnym znaczącym postępem było wybudowanie kładki nad Glinianką Cietrzewia w miejscu jej zwężenia w 1996 roku. Największa modernizacja miała miejsce w 2011 roku, kiedy to dzięki Gminnemu Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej m.st. Warszawy zainwestowano 6 milionów złotych w umocnienie brzegów, budowę pomostów dla wędkarzy, rozbudowę pobliskiego parku, nasadzenie nowych roślin, w tym roślin wodnych, oraz instalację trzech fontann – aeratorów na terenie stawów.”

Przyroda

W badaniach przeprowadzonych w 2004 roku na obszarze zbiorników wodnych oraz ich najbliższego sąsiedztwa, zidentyfikowano różnorodne gatunki ptaków. Wśród nich wyróżniają się: łyska zwyczajna, czernica oraz kaczka krzyżówka. Dodatkowo, w tym siedlisku zauważono także mewę pospolitą i mewę śmieszkę. Nie brak również przedstawicieli innych gatunków, takich jak: łabędź niemy, kawka, mazurek, sikorka bogata, sikorka modraszka, szpak zwyczajny, trzciniak zwyczajny, trzcinniczek zwyczajny oraz wróbel zwyczajny.

W obszarze stawów zaobserwowano też różnorodność płazów. Wśród nich znajdują się: ropucha szara, żaba trawna oraz żaba wodna, które stanowią istotny element lokalnego ekosystemu.

Roślinność wodna jest także bardzo bogata. Występują tutaj takie gatunki jak: trzcina zwyczajna, oczeret jeziorny, pałka szerokolistna, rogatek czy moczarka kanadyjska, które przyczyniają się do bioróżnorodności oraz stabilności ekosystemów wodnych.

Przypisy

  1. WesełaW. Wojnarowicz WesełaW., PawełP. Gnieszawa-Słodkowski PawełP., Dzielnica Włochy. Parki, zieleńce, zabytki..., Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2012, s. 13, 14, ISBN 978-83-928365-4-4 [dostęp 03.01.2016 r.]
  2. Robert Gawkowski: Moja Dzielnica Włochy, historia Włoch i Okęcia. Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2010, s. 177. ISBN 978-83-928365-1-3. [dostęp 03.01.2016 r.]
  3. Rada m.st. Warszawy: ZAŁĄCZNIK TEKSTOWY I TABELARYCZNY DO PROGRAMU OCHRONY ŚRODOWISKA DLA MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21.10.2010 r. [dostęp 03.01.2016 r.]
  4. Instytut Ochrony Środowiska-Państwowy Instytut Badawczy: Opracowanie i wdrożenie Strategicznego Planu Adaptacji dla sektorów i obszarów wrażliwych na zmiany klimatu. Etap III. Raport końcowy za lata 2011–2013 i Zadanie 6.. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wrzesień 2013 r.. [dostęp 03.01.2016 r.]
  5. a b Zbiorniki wodne. Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy - Serwis (PL). [dostęp 03.01.2016 r.]
  6. Historia. Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy - Serwis (PL). [dostęp 03.01.2016 r.]
  7. Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy - Załącznik nr II.7. Biuro Naczelnego Architekta Miasta, 2004. [dostęp 03.01.2016 r.]
  8. Grzegorz Węcławowicz, Janusz Księżak, Andrzej Jarosz, Przemysław Śleszyński: Atlas Warszawy, Zeszyt 8, Ptaki Warszawy 1962-2000. Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, 2001, s. 45, 46. ISBN 83-87954-95-0.

Oceń: Stawy Cietrzewia

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:19