Muzeum Adwokatury Polskiej

---

Historia

Muzeum Adwokatury Polskiej ma swoją bogatą historię, gdyż zostało utworzone 20 listopada 1975 roku na podstawie uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej. Inicjatorem powstania tej instytucji był adwokat Witold Bayer, którego wkład w rozwój polskiej adwokatury jest nieoceniony.

Pierwsze miejsce, w którym znajdowało się muzeum, ulokowane było przy ulicy Lekarskiej 7. Pomimo że jest to jedna z najmniejszych placówek muzealnych w stolicy, posiada niezwykłe zbiory, które nie tylko odzwierciedlają historię zawodu adwokata, ale także kulturę prawniczą w Polsce.

Obecnie zgromadzone eksponaty są wystawiane w dwóch salach mieszczących się w budynku Naczelnej Rady Adwokackiej.

Eksponaty

Muzeum Adwokatury Polskiej gromadzi niezwykłe eksponaty, wśród których można znaleźć:

• Dokumenty archiwalne, które obejmują m.in. poświadczenia zdania egzaminu adwokackiego oraz odbycia praktyk adwokackich,
• Fotografie,
• Grafiki, w tym akwaforta autorstwa Józefa Pankiewicza, przedstawiająca adwokata Kułakowskiego z roku 1900,
• Pamiątki po znanych adwokatach, takie jak fotografie, legitymacje, odznaki oraz dyplomy,
• Togi adwokackie, w tym pierwszy model wprowadzony w Polsce w 1930 roku,
• Starodruki, w tym „Prawa konstytucyjne i przywileje Królestwa Polskiego oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego” z 1739 roku,
• Dokumenty związane z głośnymi sprawami sądowymi, takimi jak sprawa brzeską oraz procesy Eligiusza Niewiadomskiego, Arthura Greisera i Jürgena Stroopa,
• Dokumenty dotyczące działalności adwokatury polskiej w konspiracji w czasie niemieckiej okupacji w latach 1939–1945,
• Dokumenty związane z kształceniem adwokatów w niemieckich obozach jenieckich podczas II wojny światowej,
• Druki urzędowe dotyczące adwokatury, w tym egzemplarz Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej nr 2 z 1 sierpnia 1944 roku – pierwszego dnia powstania warszawskiego – zawierający ustawę o adwokaturze,
• Dokumenty i materiały ukazujące losy polskich adwokatów, którzy zostali zamordowani przez NKWD w 1940 roku.

Jednym z najciekawszych eksponatów jest oryginał pozwu sądowego z 1756 roku, skierowanego do podstarosty sądowego województwa mińskiego, Kazimierza Mikołaja Święcickiego, przez Jana Dominika Czechowskiego, w sprawie przeciwko Adamowi Dawidowiczowi, dotyczącej zajazdu na folwark Woyciesze, należący do Czechowskiego.

Większość z eksponatów zgromadzonych w muzeum została nieodpłatnie przekazana przez adwokatów oraz ich rodziny. Zachęcamy do odwiedzenia muzeum, które wymaga wcześniejszego telefonicznego ustalenia terminu wizyty.

---

Oceń: Muzeum Adwokatury Polskiej

---