Zbigniew Chałko

---

Życiorys

W 1939 roku Zbigniew Chałko ukończył Gimnazjum im. T. Reytana w Warszawie. Wkrótce potem brał udział w kampanii wrześniowej, gdzie walczył w batalionie Obrony Narodowej, broniąc Grodna przed atakami Armii Czerwonej. W czasie niemieckiej okupacji stał się członkiem organizacji „Szaniec”, a w 1942 roku związał się z Armia Krajową, zdobywając stopień kaprala podchorążego.

Służył w 43 kompanii WSOP (Wojskowa Służba Ochrony Powstania) 4 Rejonu „Zagończyk” I Obwodu „Radwan”. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, gdzie walczył na Starym Mieście, pełniąc funkcję zastępcy dowódcy plutonu w batalionie „Bończa”. Po przejściu kanałami do Śródmieścia kontynuował walkę w kompanii szturmowej „Stefan” I batalionu szturmowego „Rum”. 14 września 1944 roku został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po kapitulacji powstania trafił do niewoli niemieckiej, jako jeniec w Stalagu XI B Fallingbostel – Arbeitskommando Hannover oraz Stalagu XI A Altengrabow – Arbeitskommando 1139/3, a także Stalagu IV B Muhlberg/Elbe. Jego nr jeniecki to 140844. W 1945 roku, po uwolnieniu, wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, który miał swoją siedzibę we Włoszech. Z czasem osiedlił się w Wielkiej Brytanii, by w 1951 roku emigrować do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkał w Chicago.

Był aktywnym członkiem redakcji „Dziennika Chicagoskiego” oraz tygodnika „Polonia”. Działał w Komitecie Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Wiersze Chałko zebrano w publikacji zatytułowanej „Dłoń pełna snów” (wydanie w Lublinie, 1997). Jego twórczość i zasługi w zakresie kultury i literatury zostały docenione przez rząd RP na uchodźstwie – przyznano mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Warszawski Krzyż Armii Krajowej.

W 1947 roku związał się małżeństwem z Władysławą Wróblewską (ur. 30 września 1916, zm. 28 sierpnia 2016), sybiraczką i ochotniczką Pomocniczej Służby Kobiet, która była przydzielona do 22 Pułku Piechoty jako pielęgniarka. Uczestniczyła w bitwie o Monte Cassino, a jej odznaczenia obejmują Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Złoty Krzyż Zasługi, British War Medal 1939–1945 oraz Italy Star.

9 sierpnia 1994 roku Zbigniew Chałko odszedł, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany w rodzinnym grobie.

---

Oceń: Zbigniew Chałko

---