Witold Czerwiński

Polityka i administracja

Witold Czerwiński, urodzony 5 sierpnia 1901 roku w Warszawie, to postać o znaczącym dorobku w dziedzinie ekonomii i polityki. Jego życie zakończyło się 4 sierpnia 1982 roku w Londynie, gdzie spędził część swojego ekskluzywnego życia na emigracji.

Był nie tylko polskim ekonomistą, ale także doktoratem prawa, co podkreśla jego wszechstronność i zaawansowaną wiedzę w sprawach prawnych oraz gospodarczych. Czerwiński zyskał rozgłos jako działacz emigracyjny, a jego wpływ na polskie życie polityczne był znaczący w okresie, w którym żył.

Pełnił funkcję przewodniczącego Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego, co dowodzi jego zdolności przywódczych oraz zaangażowania w sprawy narodowe. W 1932 roku był również członkiem Zarządu Centralnego Związku Przemysłu Polskiego, co ukazuje jego aktywność w promowaniu i wspieraniu polskiego przemysłu w trudnych czasach dla Polski.

Życiorys

W 1918 roku, Witold Czerwiński ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Jako patriota, ochotniczo zaangażował się w działania podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po ukończeniu szkoły średniej studia prawnicze podjął na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie kształcenia aktywnie uczestniczył w Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Wyższych. W 1922 roku, jego zaangażowanie doprowadziło do przyjęcia go do Koła Braterskiego tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, a po zakończeniu edukacji, przystąpił do Związku Patriotycznego.

W Paryżu, w roku 1931, uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. Po zakończeniu studiów, W. Czerwiński pracował jako dyrektor Rady Naczelnej Związków Drzewnych RP. Od 1939 roku znajdował się na emigracji. W czasie II wojny światowej, pełnił ważną rolę w dokumentacji Centrum Informacji i Dokumentacji przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Po ewakuacji do Londynu, objął funkcję kierownika wydziału dokumentacji, a w maju 1946 roku rozpoczął pracę jako kierownik wydawnictw Rządu RP.

W późniejszych latach zasiadał jako dyrektor Polskiej Fundacji Kulturalnej oraz pełnił funkcję wydawcy „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” w latach 1960–1982. Od 1 marca 1956 roku zarządzał działem odpowiedzialnym za informacje w EZN pod przewodnictwem Adama Ciołkosza. W latach 1959–1963 dał się poznać jako przewodniczący Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego. W okresie 1962–1972 był aktywnym członkiem Rady Jedności Narodowej.

Na początku 1971 roku, o przyszłość lidera Zjednoczenia Narodowego zabiegał Jerzy Gawenda, który dążył do przekonania prezydenta Augusta Zaleskiego do wskazania Czerwińskiego jako swojego następcy. Po rozmowie z Czerwińskim i jego żoną, prezydent zdecydował jednak o kandydaturze Stanisława Ostrowskiego, zgłoszonej przez premiera Zygmunta Muchniewskiego, co miało miejsce 24 lutego 1971 roku. W latach 1973–1977 Witold Czerwiński zasiadał w V Radzie Narodowej RP oraz angażował się w Klubie Kombatancko-Społecznym.

Na końcu swojego życia, Witold Czerwiński został pochowany na Brompton Cemetery w Londynie, w sektorze J.

Ordery i odznaczenia

Witold Czerwiński był osobą wyróżniającą się za swoje zasługi, co potwierdzają jego liczne odznaczenia i nagrody.

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1973,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 11 listopada 1937.

Przypisy

  1. Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 05.10.2023 r.]
  2. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 18.05.2023 r.]
  3. a b Bolesław Łaszewski, Wacław Szyszkowski: Członkowie ruchu ZET-owego na emigracji. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996.
  4. a b RomualdR. Turkowski, Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2001.
  5. DariuszD. Górecki, Polskie naczelne władze państwowe na uchodźstwie w latach 1939−1990, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002.
  6. a b c Encyklopedia Polskiej Emigracji, tom 1, Oficyna Wydawnicza Kucharski, Toruń, 2003.
  7. MichałM. Czajka, MarcinM. Kamler, WitoldW. Sienkiewicz, Leksykon Historii Polski, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1995.
  8. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, Nr 5 z 31.12.1973 r.
  9. Przegląd Gospodarczy: organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1932, z. 11.
  10. Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906−1950.
  11. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w przemyśle”.

Oceń: Witold Czerwiński

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:23