Wiesław Kęcik

---

Życiorys

W 1965 roku Wiesław Kęcik zdecydował się wstąpić do zakonu jezuitów, gdzie zrealizował swoje studia filozoficzne w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej oo. jezuitów znajdującej się w Krakowie. Jednakże w 1970 roku opuścił zakon, podejmując działalność w organizacji Ruch. Na początku jego zaangażowania brał udział w przygotowaniach do akcji podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie, za co został aresztowany 20 czerwca 1970, na dzień przed planowaną akcją. W efekcie otrzymał wyrok trzech i pół roku pozbawienia wolności, który odbył w całości, a po opuszczeniu zakładu karnego w grudniu 1973 roku, w 1974 roku, zawarł związek małżeński z Marzeną Górszczyk. W tym samym czasie rozpoczął studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Wrocławskim.

Od 1976 roku Wiesław Kęcik angażował się w działania Komitetu Obrony Robotników. Jego rola była istotna, gdyż podróżował jako obserwator do Radomia, monitorując procesy robotników. Po brutalnym zamordowaniu Stanisława Pyjasa w 1977 roku, współorganizował, razem z żoną, Studencki Komitet Solidarności we Wrocławiu. Mimo że miał odpowiednią wiedzę i motywację, z kolei z uwagi na swoją przeszłość polityczną, nie zdecydował się na podpisanie listy sygnatariuszy. Po ukończeniu studiów wrócił do Warszawy w 1978 roku.

W lipcu tego samego roku zaangażował się w niezależny ruch chłopski, współpracując z Januszem Rożkiem z Kolonii Górnej koło Milejowa. Ruch ten zorganizował strajk, a Wiesław uczestniczył w wiecu, gdzie 30 lipca powołano do życia jawny Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej. Jego zaangażowanie wspierało również pojawienie się innych komitetów, w tym Komitetu Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej, który został założony przez ks. Czesława Sadłowskiego 9 września 1978 oraz Komitetu Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej, utworzonego 12 listopada 1978 roku. Kęcik stał się kluczowym łącznikiem pomiędzy niezależnymi grupami rolniczymi a warszawską opozycją. 18 września 1978 roku podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego, a w październiku przystąpił do KSS „KOR”.

Od początku 1979 roku był zaangażowany jako jeden z organizatorów Uniwersytetu Ludowego w Zbroszy Dużej. Od kwietnia 1979 do kwietnia 1980 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego „Placówki”. W czerwcu 1979 roku, wspólnie z Michałem Jagłą, stworzył Ośrodek Myśli Ludowej. W dniach od 7 do 17 maja 1980 roku uczestniczył w głodówce solidarnościowej w kościele pw. św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej, wzywając do uwolnienia więzionych opozycjonistów, a także solidaryzując się z głodującymi w zakładach karnych Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem.

Po aresztowaniu w sierpniu 1980 roku, Kęcik został zwolniony na mocy porozumień gdańskich 31 sierpnia. W wrześniu tego samego roku przyczynił się do powołania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników, który od października 1980 roku funkcjonował jako NSZZ Rolników „Solidarność Wiejska”. Pełnił funkcję doradcy komitetu założycielskiego. W grudniu 1980 roku, razem z żoną, rozpoczął wydawanie pisma „Solidarność Wiejska”. W marcu 1981 roku, po zjednoczeniu wielu niezależnych organizacji rolniczych, stał się doradcą nowo powstałego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych „Solidarność”.

W wyniku wydarzeń z 13 grudnia 1981 roku został internowany. Wraz z żoną przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Jaworzu, a od maja 1982 roku był w ośrodku w Darłówku. Po zwolnieniu w grudniu 1982 roku, wyjechał w 1985 roku z żoną do Szwecji, jednak w 1991 roku wrócili do Polski. Na prośbę arcybiskupa Ignacego Tokarczuka otworzyli w Jarosławiu ośrodek pojednania polsko-ukraińskiego, który prowadzili przez rok. Na początku XXI wieku Kęcik współpracował z organizacjami społecznymi oraz pozarządowymi, a w latach 20. XXI wieku pełni rolę misjonarza w Islandii, współpracując w tym obszarze ze swoim synem Mikołajem Kęcikiem, który jest księdzem.

Wiesław Kęcik był mężem Marzeny Górszczyk-Kęcik. Para doczekała się czwórki dzieci: dwóch synów – Jana, który jest kucharzem i restauratorem, oraz Mikołaja, który jest księdzem, a także dwóch córek – Wandy i Anny.

Odznaczenia

Wiesław Kęcik jest osobą, która została uhonorowana wyjątkowymi odznaczeniami, które świadczą o jego osiągnięciach oraz wkładzie w rozwój społeczności lokalnej i kraju.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 2006,
• Srebrna Odznaka Honorowa Wrocławia, 2022.

---

Oceń: Wiesław Kęcik

---