Wanda Grażyna Gałecka-Szmurło to postać, która znacząco wpisała się w historię Polski. Urodziła się 21 sierpnia 1899 roku w Warszawie, gdzie spędziła swoje dzieciństwo oraz początkowe lata dorosłości. Jej życie było przepełnione niezłomną determinacją i oddaniem dla sprawy narodowej.
Zdobyła tytuł adwokatki, co w tamtych czasach stanowiło ogromny krok naprzód, ponieważ stała się drugą kobietą w Polsce, która zdołała wpisać się na listę adwokatów. Był to nie tylko osobisty sukces, ale także ważny moment w walce o równe prawa dla kobiet w zawodach prawniczych.
Wanda Gałecka-Szmurło była również zaangażowana w działania na rzecz niepodległości oraz wsparcia społecznego, co dodatkowo podkreśla jej znaczenie jako działaczki społecznej. Jej życie pełne pasji i poświęcenia stoi jako przykład dla kolejnych pokoleń.
Odeszła z tego świata 10 stycznia 1993 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które inspiruje i zachęca do działania na rzecz sprawiedliwości i równości.
Życiorys
Grażyna Gałecka, znana w kręgach przyjacielskich także jako Grażyna, swoją działalność na rzecz młodzieży rozpoczęła już w czasach gimnazjalnych. Wówczas była aktywną harcerką, a także członkinią tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” (potocznie „Pet”) oraz Organizacji Młodzieży Narodowej. W 1918 roku wykazywała się aktywnością w zarządzie OMN Szkół Średnich, a jej edukacja kontynuowana była na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie udało jej się zdać maturę, zapewne w latach 1918-1919.
Jednak ze względu na wezwanie ze strony Organizacji, zrezygnowała z nauki i podjęła pracę jako sekretarka okręgu wołyńskiego, pełniąc tę funkcję w czasie konfliktu polsko-bolszewickiego. W tym okresie była również zaangażowana w działania w okręgu wileńskim oraz w Straży Kresowej w Kowlu. Jej obowiązki często wymagały wyjazdów na front, gdzie przekraczała linie wojenne, dostarczając istotne informacje dla ludności cywilnej znajdującej się po drugiej stronie.
Po zakończeniu zmagań wojennych, Grażyna powróciła do Warszawy i wznowiła studia prawnicze. Została członkinią OMN Szkół Wyższych oraz tajnego stowarzyszenia „Zet”. Od 1924 roku była aktywną siostrą zetową w Kole Braterskim, z którego w 1925 roku wzięła urlop. Związała się z Związkiem Patriotycznym, do którego należała przynajmniej od 1937 roku. Za swoje zaangażowanie w sprawy niepodległościowe została uhonorowana Medalem Niepodległości oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Grażyna Gałecka nie tylko ukończyła studia prawnicze w 1924 roku, ale również rozpoczęła aplikację w Prokuratorii Generalnej. Po jej zakończeniu przez rok pełniła funkcję w warszawskim Magistracie, a w 1930 roku jako druga kobieta w Polsce została wpisana na listę adwokatów Izby Warszawskiej; pierwszą była Janina Jurkiewicz. Ponadto, aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym oraz publicystycznym, koncentrując się na kwestiach prawnych. Angażowała się w prace legislacyjne dotyczące majątkowego prawa małżeńskiego, co zaowocowało publikacjami, w tym książką zatytułowaną „Kobieta w prawie publicznym i prywatnym. Zbiór przepisów”.
Adwokat Wanda Szmurło, jak się ją później nazywało, była aktywna w Kole Adwokatów Rzeczypospolitej Polskiej aż do rozpoczęcia II wojny światowej. W czasie okupacji, stała się żołnierzem Armii Krajowej, uczestnicząc w powstaniu warszawskim i pomagając w szpitalach powstańczych. Działała także na rzecz Żydów, ostrzegając ich przed zagrożeniem i zyskując podziękowanie od Komitetu Żydów w Polsce.
Po zakończeniu II wojny światowej, Wanda został wpisana na listę adwokatów Izby Warszawskiej z datą ważności od 20 kwietnia 1945 roku. Prowadziła prywatną praktykę, ale z chwilą utworzenia Zespołu Adwokackiego nr 27 przy ul. Chłodnej 54, dołączyła do jego grona. Przeniesiona 1 czerwca 1965 roku do Zespołu Adwokackiego nr 9, pozostała w nim aż do skreślenia z listy adwokatów w 1971 roku, co było wynikiem orzeczenia lekarskiego. Dodatkowo, dzięki rozkazowi ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza z 3 lipca 1992 roku, Wanda Grażyna Szmurło otrzymała tytuł podporucznika Wojska Polskiego.
Życie prywatne
Grażyna Gałecka-Szmurło przyszła na świat w trudnych okolicznościach, gdyż jej matka odeszła z tego świata wkrótce po jej narodzinach. Ojciec został zmuszony do emigracji w 1905 roku, opuszczając Polskę z powodów politycznych, a jego nowym domem stała się Ameryka Południowa.
Dzieciństwo Grażyny było naznaczone także losem jej siostry Zofii, która, podobnie jak ona, aktywnie uczestniczyła w działalności społecznej w ramach organizacji „Pet” oraz OMN. Zofia również zaangażowała się w straż pożarną w okresie wojny polsko-bolszewickiej, jednakże tragicznie zakończyła swoje życie w 1926 roku poprzez samobójstwo, zostając pośmiertnie uhonorowaną Medalem Niepodległości.
Grażyna Gałecka w latach 1925-1931 związała się z Janem Szmurłą (1897–1985), prawnikiem uznawanym za cenionego adwokata. Wspólnie doczekali się przynajmniej dwóch córek: Hanny Jadwigi, znanej pod pseudonimem „Ania”, która w latach 1928-2019 pełniła rolę łączniczki w kwatermistrzostwie Grupy Kampinos, oraz Grażyny Zofii, zwanej „Grażynką”, urodzonej w 1930 roku. Ona również nie pozostała obojętna wobec wydarzeń historycznych, ponieważ działała jako sanitariuszka w szpitalu 1 Rejonu „Brzozów” (Legionowo) w Obwodzie VII „Obroża.
Przynajmniej od 1936 roku rodzina mieszkała w domku z ogródkiem w Jabłonnie, zlokalizowanej niedaleko Warszawy. Tam Grażyna pełniła rolę prezesa miejscowego kółka rolniczego, trwając na swoim stanowisku aż do 1 września 1939 roku, co jasno wskazuje na jej aktywny udział w lokalnej społeczności.
Przypisy
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 29.03.2024 r.]
- Hanna Jadwiga Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 30.03.2024 r.]
- Grażyna Zofia Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 30.03.2024 r.]
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 382 (1937), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 379 (1937), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 331 (1933), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 30.
- M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 224 (1926), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 208 (1925), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 183 (1924), Archiwum Akt Nowych, 2019.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 81 (1919), Archiwum Akt Nowych.
- Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 40 (1918), Archiwum Akt Nowych.
- Krajewski 1993, s. 132.
- Krajewski 1993, s. 133.
- Nowacki (red.) 1996, s. 136.
- Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”, 09.05.1930 r., Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Helena Kołakowska-Przełomiec | Andrzej Witold Szwarc | Krzysztof Rączka | Jan Weinstein | Sławomir Kursa | Eugeniusz Piontek | Witold Wołodkiewicz | Edward Wiktor Leo | Stanisław Henryk Święcicki | Seweryn Szer | Sylweriusz Królak | Leonid Ludwik Słonimski | Janina Zakrzewska (sędzia) | Stefan Holewiński | Stanisław Frankowski (prawnik) | Piotr Kon | Filip Elżanowski | Wojciech Kocot | Liwiusz Ilasz | Andrzej SzajkowskiOceń: Wanda Grażyna Gałecka-Szmurło