Wanda Grażyna Gałecka-Szmurło


Wanda Grażyna Gałecka-Szmurło to postać, która znacząco wpisała się w historię Polski. Urodziła się 21 sierpnia 1899 roku w Warszawie, gdzie spędziła swoje dzieciństwo oraz początkowe lata dorosłości. Jej życie było przepełnione niezłomną determinacją i oddaniem dla sprawy narodowej.

Zdobyła tytuł adwokatki, co w tamtych czasach stanowiło ogromny krok naprzód, ponieważ stała się drugą kobietą w Polsce, która zdołała wpisać się na listę adwokatów. Był to nie tylko osobisty sukces, ale także ważny moment w walce o równe prawa dla kobiet w zawodach prawniczych.

Wanda Gałecka-Szmurło była również zaangażowana w działania na rzecz niepodległości oraz wsparcia społecznego, co dodatkowo podkreśla jej znaczenie jako działaczki społecznej. Jej życie pełne pasji i poświęcenia stoi jako przykład dla kolejnych pokoleń.

Odeszła z tego świata 10 stycznia 1993 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które inspiruje i zachęca do działania na rzecz sprawiedliwości i równości.

Życiorys

Grażyna Gałecka, znana w kręgach przyjacielskich także jako Grażyna, swoją działalność na rzecz młodzieży rozpoczęła już w czasach gimnazjalnych. Wówczas była aktywną harcerką, a także członkinią tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” (potocznie „Pet”) oraz Organizacji Młodzieży Narodowej. W 1918 roku wykazywała się aktywnością w zarządzie OMN Szkół Średnich, a jej edukacja kontynuowana była na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie udało jej się zdać maturę, zapewne w latach 1918-1919.

Jednak ze względu na wezwanie ze strony Organizacji, zrezygnowała z nauki i podjęła pracę jako sekretarka okręgu wołyńskiego, pełniąc tę funkcję w czasie konfliktu polsko-bolszewickiego. W tym okresie była również zaangażowana w działania w okręgu wileńskim oraz w Straży Kresowej w Kowlu. Jej obowiązki często wymagały wyjazdów na front, gdzie przekraczała linie wojenne, dostarczając istotne informacje dla ludności cywilnej znajdującej się po drugiej stronie.

Po zakończeniu zmagań wojennych, Grażyna powróciła do Warszawy i wznowiła studia prawnicze. Została członkinią OMN Szkół Wyższych oraz tajnego stowarzyszenia „Zet”. Od 1924 roku była aktywną siostrą zetową w Kole Braterskim, z którego w 1925 roku wzięła urlop. Związała się z Związkiem Patriotycznym, do którego należała przynajmniej od 1937 roku. Za swoje zaangażowanie w sprawy niepodległościowe została uhonorowana Medalem Niepodległości oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Grażyna Gałecka nie tylko ukończyła studia prawnicze w 1924 roku, ale również rozpoczęła aplikację w Prokuratorii Generalnej. Po jej zakończeniu przez rok pełniła funkcję w warszawskim Magistracie, a w 1930 roku jako druga kobieta w Polsce została wpisana na listę adwokatów Izby Warszawskiej; pierwszą była Janina Jurkiewicz. Ponadto, aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym oraz publicystycznym, koncentrując się na kwestiach prawnych. Angażowała się w prace legislacyjne dotyczące majątkowego prawa małżeńskiego, co zaowocowało publikacjami, w tym książką zatytułowaną „Kobieta w prawie publicznym i prywatnym. Zbiór przepisów”.

Adwokat Wanda Szmurło, jak się ją później nazywało, była aktywna w Kole Adwokatów Rzeczypospolitej Polskiej aż do rozpoczęcia II wojny światowej. W czasie okupacji, stała się żołnierzem Armii Krajowej, uczestnicząc w powstaniu warszawskim i pomagając w szpitalach powstańczych. Działała także na rzecz Żydów, ostrzegając ich przed zagrożeniem i zyskując podziękowanie od Komitetu Żydów w Polsce.

Po zakończeniu II wojny światowej, Wanda został wpisana na listę adwokatów Izby Warszawskiej z datą ważności od 20 kwietnia 1945 roku. Prowadziła prywatną praktykę, ale z chwilą utworzenia Zespołu Adwokackiego nr 27 przy ul. Chłodnej 54, dołączyła do jego grona. Przeniesiona 1 czerwca 1965 roku do Zespołu Adwokackiego nr 9, pozostała w nim aż do skreślenia z listy adwokatów w 1971 roku, co było wynikiem orzeczenia lekarskiego. Dodatkowo, dzięki rozkazowi ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza z 3 lipca 1992 roku, Wanda Grażyna Szmurło otrzymała tytuł podporucznika Wojska Polskiego.

Życie prywatne

Grażyna Gałecka-Szmurło przyszła na świat w trudnych okolicznościach, gdyż jej matka odeszła z tego świata wkrótce po jej narodzinach. Ojciec został zmuszony do emigracji w 1905 roku, opuszczając Polskę z powodów politycznych, a jego nowym domem stała się Ameryka Południowa.

Dzieciństwo Grażyny było naznaczone także losem jej siostry Zofii, która, podobnie jak ona, aktywnie uczestniczyła w działalności społecznej w ramach organizacji „Pet” oraz OMN. Zofia również zaangażowała się w straż pożarną w okresie wojny polsko-bolszewickiej, jednakże tragicznie zakończyła swoje życie w 1926 roku poprzez samobójstwo, zostając pośmiertnie uhonorowaną Medalem Niepodległości.

Grażyna Gałecka w latach 1925-1931 związała się z Janem Szmurłą (1897–1985), prawnikiem uznawanym za cenionego adwokata. Wspólnie doczekali się przynajmniej dwóch córek: Hanny Jadwigi, znanej pod pseudonimem „Ania”, która w latach 1928-2019 pełniła rolę łączniczki w kwatermistrzostwie Grupy Kampinos, oraz Grażyny Zofii, zwanej „Grażynką”, urodzonej w 1930 roku. Ona również nie pozostała obojętna wobec wydarzeń historycznych, ponieważ działała jako sanitariuszka w szpitalu 1 Rejonu „Brzozów” (Legionowo) w Obwodzie VII „Obroża.

Przynajmniej od 1936 roku rodzina mieszkała w domku z ogródkiem w Jabłonnie, zlokalizowanej niedaleko Warszawy. Tam Grażyna pełniła rolę prezesa miejscowego kółka rolniczego, trwając na swoim stanowisku aż do 1 września 1939 roku, co jasno wskazuje na jej aktywny udział w lokalnej społeczności.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 29.03.2024 r.]
  2. Hanna Jadwiga Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 30.03.2024 r.]
  3. Grażyna Zofia Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 30.03.2024 r.]
  4. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 382 (1937), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  5. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 379 (1937), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  6. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 331 (1933), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  7. M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 30.
  8. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  9. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 224 (1926), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  10. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 208 (1925), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  11. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 183 (1924), Archiwum Akt Nowych, 2019.
  12. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 81 (1919), Archiwum Akt Nowych.
  13. Tomasz T. Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 40 (1918), Archiwum Akt Nowych.
  14. Krajewski 1993, s. 132.
  15. Krajewski 1993, s. 133.
  16. Nowacki (red.) 1996, s. 136.
  17. Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”, 09.05.1930 r., Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości.

Oceń: Wanda Grażyna Gałecka-Szmurło

Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:20