Stefan Kopeć (biolog)

---

Życiorys

Stefan Kopeć, syn Stanisława i Ksawery z rodziny Lilpopów, był biologiem o bogatej karierze naukowej. W 1912 roku, po zakończeniu studiów medycznych na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, pozostał na uczelni i rozpoczął pracę w Zakładzie Zoologii, którym kierował Tadeusz Garbowski.

Wybuch I wojny światowej zmusił go do wyjazdu do Pragi. Tam prowadził istotne badania dotyczące znaczenia pęcherza pławnego oraz rozwoju ubarwienia godowego ryb. W 1915 roku, pod opieką Emila Godlewskiego, uzyskał habilitację na podstawie pracy z zakresu zoologii doświadczalnej. Od 1918 roku był zatrudniony w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, gdzie prowadził badania nad rolą owadziego mózgu w procesach hormonalnych.

W 1927 roku Stefan Kopeć zyskał stypendium Fundacji Rockefellera, co pozwoliło mu na studia w Wielkiej Brytanii, zarówno w Edynburgu, jak i w Cambridge. Po powrocie do Polski, poza pracą badawczą, zaangażował się w działalność pedagogiczną, wykładając na Wydziale Filozoficznym i Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1932 roku, po zakończeniu współpracy z Instytutem w Puławach, Kopeć osiedlił się w Warszawie, gdzie objął stanowisko etatowego profesora biologii na Wydziale Lekarskim UG. Jego życie tragicznie zakończyło się w 1940 roku, kiedy to razem z synem został aresztowany przez gestapo. Po brutalnym aresztowaniu, został więziony na Pawiaku, a następnie zginął w Palmirach w Puszczy Kampinoskiej, w ramach tzw. Akcji AB, skierowanej przeciwko polskiej inteligencji.

Materiały archiwalne dotyczące Stefana Kopcia są przechowywane w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-11.

---

Oceń: Stefan Kopeć (biolog)

---