Stanisław Nałęcz-Korzeniowski

Syn Zygmunta i Jadwigi Witte, Nałęcz-Korzeniowski, rozpoczął swoją karierę jako funkcjonariusz polskiego wywiadu wojskowego. W Oddziale II Sztabu Głównego pełnił służbę, a jego umiejętności i determinacja doprowadziły do awansu.

W 1931 roku, w stopniu porucznika, został przeniesiony do służby zagranicznej. Pełnił m.in. funkcję wicekonsula poselstwa w Bukareszcie w latach 1932–1933, a następnie kierownika konsulatu we Frankfurcie nad Menem od 1934 do 1939 roku. W ostatnich miesiącach przed wybuchem II wojny światowej był radcą departamentu polityczno-ekonomicznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

W trakcie okupacji, Nałęcz-Korzeniowski był poszukiwany przez Gestapo w Ciechanowie, co zmusiło go do ucieczki. Po pewnym czasie spędzonym w Rumunii, znalazł schronienie w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował swoje życie w obczyźnie. Jego pamięć została uhonorowana, a jego szczątki spoczywają na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 26-1-17,18.