Stanisław Gross, urodzony 25 kwietnia 1903 roku w Warszawie, był wszyscy znanym polskim adwokatem oraz aktywnym działaczem socjalistycznym.
W trakcie swojej kariery zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej w latach 1945–1947 oraz w Sejmie Ustawodawczym od 1947 do 1952 roku.
Jego działalność polityczna oraz prawna miała znaczący wpływ na ówczesne wydarzenia w kraju.
Gross zmarł 29 października 1976 roku, również w Warszawie, pozostawiając po sobie istotny ślad w polskiej polityce.
Życiorys
Ukończył gimnazja R. Kowalskiego oraz M. Kreczmara w stolicy, gdzie w 1921 roku pomyślnie zdał maturę. Jako ochotnik uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. W okresie od 1921 do 1928 pracował w Banku Zachodnim w Warszawie, pełniąc obowiązki korespondenta. Jego rozwój zawodowy kontynuował, odbywając aplikację w zakresie zarówno sędziowskim, jak i adwokackim w latach 1925–1931. W czasach lat trzydziestych prowadził własną kancelarię prawną przy ulicy Chmielnej.
W grudniu 1939 roku opuścił Warszawę, kierując się najpierw do Białegostoku, a następnie do Dagestanu, gdzie podejmował pracę jako drwal i buchalter. Od marca 1942 roku pełnił rolę męża zaufania w placówce opieki społecznej przy ambasadzie RP. W latach 1943–1944 znowu pracował jako buchalter w Samarkandzie, a wkrótce zgłosił się do Ludowego Wojska Polskiego. W 1951 roku otrzymał nominację na sędziego w Sądzie Najwyższym, w którym pełnił tę funkcję aż do 1972 roku. Od 1962 do 1968 roku przewodniczył Wydziałowi Izby Cywilnej w Sądzie Najwyższym.
W 1945 roku był jednym z współzałożycieli Tymczasowej Rady Adwokackiej, a od 1946 do 1951 roku zasiadał w Wydziale Wykonawczym Naczelnej Rady Adwokackiej. Brał aktywny udział w organizacji Zrzeszenia Prawników Demokratycznych, które od 1950 roku działało jako Zrzeszenie Prawników Polskich. Był także współautorem dwóch kluczowych dokumentów: komentarzy do Kodeksu Rodzinnego z 1950 roku oraz Kodeksu Rodzinnego i Opieki Społecznej z 1964 roku.
W grudniu 1944 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w maju następnego roku znalazł się w jej Radzie Naczelnej. Jego działalność w tym gremium została doceniona, co zaowocowało kolejnymi wyborami w latach 1945 oraz 1947 na XXVI i XXVII Kongresie. W 1948 roku dołączył do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a w latach 1945–1947 pełnił funkcję posła do Krajowej Rady Narodowej z ramienia PPS. W 1947 roku uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy, reprezentując okręg Pruszków, gdzie był członkiem Komisji Prawniczej oraz Regulaminowej, a także Specjalnej Komisji do opracowania Regulaminu obrad Sejmu. Jego życie zakończyło się na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera B35-1-16).
Odznaczenia
Stanisław Gross został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uroczystość miała miejsce w 10. rocznicę ustanowienia Polski Ludowej, a wyróżnienie przyznano za jego znaczące osiągnięcia w pracy zawodowej, pełniąc funkcję sędziego w Sądzie Najwyższym.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 27.11.2019 r.]
- M.P.54.103.1340 z 1954 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Agnieszka Maciejowska | Franciszek Paszkowski (1818–1883) | Armand Ryfiński | Henryk Rutkowski (polityk) | Wiesław Sadowski | Marek Całka | Zygmunt Nowakowski (działacz) | Andrzej Gajewski (wojewoda) | Roman Malinowski (bolszewik) | Jan Karszo-Siedlewski | Magdalena Młochowska | Maciej Graniecki | Ludwik Rakowski | Paweł Cieplak | Dariusz Grabowski | Zenon Świętosławski | Eugeniusz Mielcarek | Ludwik Gdyk | Samuel Meretik | Jacek MultanowskiOceń: Stanisław Gross