Samuel Łazowert

W okresie studiów na Politechnice Warszawskiej, jego zaangażowanie w działalność socjalistyczną zyskało na znaczeniu. W latach 1903-1904 był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej, a później Związku Młodzieży Socjaldemokratycznej, co stanowiło początek jego politycznej kariery. W 1905 roku Łazowert brał aktywny udział w strajkach szkolnych, reprezentując Centralny Komitet Strajkowy oraz kierując pracami lokalnego koła SDKPiL na uczelni.

Jego działalność rewolucyjna nie uszła uwadze władz, co skutkowało kilkukrotnymi aresztowaniami. W latach 1910-1911 pełnił funkcję sekretarza krakowskiej sekcji SDKPiL, a następnie zasiadał w Komitecie Warszawskim SDKPiL. W kolejnych latach Łazowert kontynuował swoje działania na rzecz partii, stając się kluczowym członkiem Biura Sekcji Zagranicznych oraz sekretarzem Komitetu Warszawskiego.

Historycznym momentem w jego życiu były wydarzenia związane z rewolucją październikową. Łazowert stał się członkiem Komitetu Wojskowo-Rewolucyjnego, gdzie koordynował działania milicji w jednej z moskiewskich dzielnic. Jako wpływowy działacz, brał udział w wielu procesach decyzyjnych, które kształtowały bieg historii Polski oraz Rosji tych czasów.

W roku 1919, po szeregu awansów, objął funkcję przewodniczącego Rady Wojskowo-Rewolucyjnej Zachodniej Dywizji Strzelców, a także wykładał na Kursie Czerwonych Dowódców. Niezwykle ważny dla jego kariery był okres pracy w Komisariacie Ludowym Oświaty, gdzie uczestniczył w redagowaniu "Trybuny Komunistycznej". Niekwestionowanym osiągnięciem była jego rola w Biurze Wykonawczym KPP w Rosji oraz w Polskim Biurze Propagandy i Agitacji KC RWPP.

W kolejnych latach, po pracy w Żytomierzu oraz w Komitecie Centralnym KP(b)U, Łazowert stał się członkiem Biura Polskiego KC WKP(b). Jego działalność zakończyła się tragiczną notą, gdy w 1937 roku został aresztowany i stracony w trakcie wielkiej czystki. Po śmierci, jego działania zostały docenione poprzez pośmiertną rehabilitację.