Natalia Janotha

Jest córką Juliusza Janothy (1819–1883), znanego kompozytora oraz pedagoga z Instytutu Muzycznego w Warszawie. Edukację muzyczną rozpoczęła u ojca, a następnie kontynuowała studia w Berlinie pod okiem takich mistrzów jak Clara Schumann, Ernst Rudorff oraz Woldemar Bargiel. Również miała zaszczyt uczyć się od Marceliny Czartoryskiej oraz Johannesa Brahmsa, co wpłynęło na jej rozwój artystyczny.

Janothówna koncertowała na wielu znanych europejskich scenach, zdobywając uznanie porównywalne do wybitnego pianisty Ignacego Paderewskiego, który dedykował jej swoje kompozycje. Przyczyniła się także do popularyzacji muzyki Fryderyka Chopina, poszerzając w ten sposób jego wpływ na współczesnych słuchaczy.

Przez długi czas mieszkała w Londynie, a od 1916 roku osiedliła się w Hadze. W swoim dorobku artystycznym ma około 400 utworów fortepianowych, z których wiele stanowi ważną część repertuaru pianistycznego.

W latach 1880–1883 Natalia Janothówna z pasją odkrywała Tatry, co przyniosło jej miano pierwszej polskiej taterniczki. W szczególności, 22 sierpnia 1883 roku, wraz z przewodnikiem Maciejem Sieczką, jako pierwsza kobieta zdobyła szczyt Gerlacha. Oprócz tego, udało jej się zdobyć Łomnicę i kilka innych szczytów, które wcześniej były osiągane wyłącznie przez mężczyzn.

Janothówna stała się jedną z pionierów górskich w Polsce, a jej odwaga przejawiała się również w tym, że jako jedna z pierwszych kobiet chodziła po górach w spodniach. Swoje górskie doświadczenia zamieniła w sztukę, komponując cykl utworów na fortepian, takich jak Tatry, Wrażenia z Zakopanego, Morskie Oko, Sabała oraz Gerlach, w których wykorzystała podhalańskie motywy, oddając hołd pięknu Tatr.