Michał Halicz, znany także jako Leopold Blomberg, używał również swojego pełnego imienia i nazwiska, które podkreśla jego nietypowe pochodzenie. Urodził się 10 października 1888 roku w Warszawie, w Polsce, a życie zakończył 1 marca 1969 roku w Londynie.
Był on polskim aktorem kina przedwojennego, który zyskał popularność dzięki swoim rolom epizodycznym. Jego kariera aktorska obejmowała wiele filmów, w których często występował w mniejszych rolach, choć wciąż przyczyniał się do wyjątkowej atmosfery i klimatu kinematografii tamtego okresu.
Życiorys
Michał Halicz był synem Andrzeja Blomberga i Bronisławy z Mianowskich, a także bratem znanego aktora Tadeusza Olszy. Swoją edukację średnią zakończył w Warszawie, gdzie w 1905 roku został aresztowany z powodu udziału w strajku szkolnym. Jego losy splatały się z burzliwymi wydarzeniami I wojny światowej, w trakcie której aktywnie walczył.
Debiut artystyczny Michał Halicza miał miejsce w 1919 roku w warszawskim teatrzyku „Qui Pro Quo”. Jego kariera w teatrze związana była głównie z występami w programach rewiowo-kabaretowych, jednak nie unikał także repertuaru operetkowego. Przez lata zagrał w wielu teatrach, takich jak Teatr Rozmaitości we Lwowie w sezonie 1919/20, warszawski teatrzyk „Miraż” w 1920, a także kilkukrotnie w „Qui Pro Quo” w latach 1922, 1925 oraz 1927.
Występował również w takich teatrach jak „Stańczyk” (1924), Teatr Premier pod kierownictwem T. Ortyma, a także w Nowościach w 1926 i 1931 roku, „Wodewilu”, „Perskim Oku”, Teatrze Nowym w Poznaniu w 1929, „Uśmiechu Warszawy” z 1930, „Mignon” oraz „Morskim Oku” w latach 1931-1933.Nie można też zapomnieć o „Cyganerii” (1933), „Starej Bandzie” (1934/35) oraz „Hollywood” (1935); później pojawiał się w Teatrze Wielkim od 1936 do 1938 w repertuarze operetkowym.
Artysta był także obecny w polskim kinie i na początku swojej kariery filmowej grał główne role. Z biegiem lat jego obecność w filmach ograniczała się do ról trzecioplanowych oraz epizodów, co nie umniejszało jego aktorskich umiejętności.
W czasie II wojny światowej przywdział mundur żołnierza I Dywizji Pancernej. Po zakończeniu działań wojennych Halicz osiedlił się na emigracji, a w sezonie 1948/49 należał do ZASP-u w Londynie.
Filmografia
Filmografia Michała Halicza obejmuje wiele ról w polskim kinie, które zapisały się w historii sztuki filmowej. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych osiągnięć filmowych.
- 1920 – Czaty jako Stefan Cześnikiewicz,
- 1921 – Idziem do ciebie, Polsko, matko nasza jako Franek,
- 1922 – Krzyk w nocy,
- 1922 – Zaraza,
- 1923 – Młodość zwycięża jako Jan Wirski,
- 1925 – Jeden z 36 jako porucznik Mikołaj Martynow,
- 1927 – Kochanka Szamoty jako współpracownik redakcji,
- 1927 – Zew morza jako członek szajki,
- 1930 – Janko Muzykant jako kolega z poprawczaka,
- 1930 – Na Sybir,
- 1931 – Uwiedziona jako kuzyn,
- 1931 – Świat bez granic jako Bonar,
- 1931 – Niebezpieczny raj jako Ricardo,
- 1931 – Dziesięciu z Pawiaka jako rewolucjonista z wąsami,
- 1932 – Ułani, ułani, chłopcy malowani,
- 1932 – Szyb L-23,
- 1932 – Puszcza,
- 1932 – Księżna Łowicka,
- 1933 – Każdemu wolno kochać jako pielęgniarz,
- 1933 – 10% dla mnie,
- 1934 – Przeor Kordecki – obrońca Częstochowy,
- 1935 – Wacuś jako Cygan,
- 1935 – Panienka z poste restante,
- 1935 – Dzień wielkiej przygody jako przemytnik,
- 1936 – Wierna rzeka,
- 1936 – Tajemnica panny Brinx jako komisarz policji,
- 1936 – Straszny dwór,
- 1936 – Róża,
- 1936 – Pan Twardowski jako szlachcic,
- 1936 – Mały Marynarz,
- 1936 – Jadzia jako robotnik,
- 1936 – Barbara Radziwiłłówna,
- 1936 – Amerykańska awantura,
- 1937 – Znachor jako drab,
- 1937 – Ułan księcia Józefa jako szpieg austriacki,
- 1937 – Pan redaktor szaleje,
- 1937 – Ordynat Michorowski jako robotnik w gorzelni,
- 1937 – O czym marzą kobiety jako wspólnik Lewasa,
- 1938 – Paweł i Gaweł jako Cygan.
Każda z tych ról przyczyniła się do rozwoju polskiej kinematografii, a talent Halicza na stałe wpisał się w pamięć widzów.
Spektakle teatralne
Oto lista spektakli teatralnych, które miały miejsce na przestrzeni lat, prezentując bogaty dorobek artystyczny:
- 1919 – Tekst pochyłą czcionką, „Qui Pro Quo”,
- 1924 – Wesoła śmierć, „Stańczyk”,
- 1925 – Pomalutku aż do skutku, „Qui Pro Quo”,
- 1930 – Uśmiech Warszawy, „Wesoły Wieczór”,
- 1931 – Tęcza nad Warszawą, „Morskie Oko”,
- 1931 – Manewry jesienne, „Teatr Nowości”,
- 1932 – Przez dziurkę od klucza, „Morskie Oko”,
- 1933 – Boccaccio, „Morskie Oko”,
- 1933 – Syrena na wędce, „Morskie Oko”,
- 1933 – Z pocałowaniem ręki, „Cyganeria Warszawska”,
- 1935 – Dziewczyna i hipopotam, „Cyganeria Warszawska”,
- 1938 – Ptasznik z Tyrolu.
Przypisy
- a b c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 01.01.1983 r., s. 50.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Maciej Pietrzyk | Uri Orlew | Kamila Bujalska | Włodzimierz Fijewski | Maria Ulatowska | B.R.O | Eugeniusz Mossakowski | Blanka Mercère | Helena Lemańska | Mirosław Jędras | Zbigniew Zapała | Aleksander Sobiszewski (ur. 1962) | Muriel Kordowicz | Jerzy Gruza | Ryszard Gieryszewski | Józef Urstein | Aleksander Martin | Aniela Bogusławska | Tadeusz Kaczyński | Stefan BehrOceń: Michał Halicz