Artur Horowicz

---

Życiorys

Artur Horowicz był synem Eliasza i Cecylii z Kraeuterkrafftów. Jego edukacja wojskowa rozpoczęła się od 27 października 1918 roku, kiedy to do 14 czerwca 1919 był uczniem klasy „G” w Szkole Podchorążych. W 15 lipca 1919 otrzymał stopień podporucznika w piechocie, datowany na 15 czerwca tego samego roku, i został przydzielony do Inspektoratu Wojsk Lotniczych. W trakcie wojny z bolszewikami brał czynny udział w działaniach jako członek 1 eskadry wywiadowczej.

Horowicz kontynuował edukację artystyczną, studiując w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Miłosza Kotarbińskiego. W 1921 roku przeniósł się do Berlina, gdzie przez dwa lata kontynuował studia w Akademie der Künste pod okiem Emila Orlika. Po powrocie do kraju, od 1927 do wybuchu II wojny światowej, pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku rysownika. W dniu 29 stycznia 1932 awansował na porucznika, uzyskując starszeństwo z 2 stycznia 1932 roku oraz 2. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych aeronautycznych. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, był ewidencjonowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Miasto III, posiadając przydział w rezerwie do 1 pułku lotniczego w Warszawie.

Na początku II wojny światowej, przedostając się przez Francję, dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Polskich Siłach Powietrznych. Po zakończeniu wojny osiedlił się pod Londynem, stając się członkiem Society of Industrial Artists.

Oprócz pracy w ministerstwie, Artur Horowicz był uznawanym ilustratorem. Jego miniatury zdobiły liczne książki, w tym dzieła Kazimierza Tetmajera „Na skalnym Podhalu”, Adama Kowalskiego „Wiersze o Komendancie” oraz okładki do wydania „Bibljoteki Groszowej”. Równocześnie zajmował się grafiką reklamową i projektowaniem plakatów filmowych. Po emigracji kontynuował karierę jako ilustrator, w tym pracując nad „Dywizjonem 303” Arkadego Fiedlera.

---

Oceń: Artur Horowicz

---